"Aşk ne papaza ne de şeytana acır, o yaş gözetmez, hepimiz onun kölesiyiz!"
Sayfa 49Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ben hep yürüyordum, önümde güneşin son ışınları yavaş yavaş sönüyor ve göğsümde,
"Gözlerimiz kör, ruhumuz da kör...
Tanrı'ya inananlar, bize yardım ediniz!"
dizeleri boğuk yankılar yapıyordu.
Sayfa 35Kitabı okudu
Herkese acıyordum: Körlere de gözü görenlere de kendime de... Yaşamda gördüğüm her şeye acıyordum.
Sayfa 33Kitabı okudu
Şarkının ahenginde güneşi görmek isteyen ama göremeyen ve umutsuzca başını sallayarak acı acı inleyen bir insanın dayanılmaz acısı gizliydi.
Sayfa 32Kitabı okudu
"Mezar ve içinde ben, evrensel bir tarih... Bu gülünç bir şey. Ben bir sarhoşum. Evrene gelince, onun ne olduğunu şeytan bilir ama ben onun içinde yalnızım."
Sayfa 24Kitabı okudu
Anton Petroviç derin derin içini çeker, kuvvetle alnını ovuşturur ve mırıldanır: "Bağışla anne... Daha içeceğim."
Sayfa 20Kitabı okudu
Çünkü her ne kadar sen Lucilius'a, 'Oh Lucilius! İyilik ve kötülüğün yazgı tarafından bize gönderildiğini sananlar yanılıyorlar!' demiştin ama aynı zamanda 'Ruhumuz yazgıdan güçlüdür!' sözlerini de eklemiştin. Şimdiyse insanlar iyiliğe de kötülüğü de ilgisizler. Ruhlarında herhangi bir güç de yok, kendilerinden utanmadan ve herhangi bir mücadeleye girişmeden yazgının ilk darbelerine boyun eğerek ona köle olmayı kabul ediyorlar. Oh Seneca, işte ben böyleyim... Ve böyleleri daha çoktur...
Sayfa 19Kitabı okudu
Onun, yalnız onun, özellikle onun bana yaşam verebileceğini hissediyorum, bana yardım etmezse ben yok olacağım.
Sayfa 10Kitabı okudu
Düşünceler mahvolur çünkü etrafta onları söyleyeceğiniz kimsecikler yoktur. Duygular solar, onları paylaşacak bir kimse bulamazsınız! Ve insan, ölüm kendisine gelmeden çok önce ölür.
Sayfa 9Kitabı okudu
Neden bilmem; bu okşayıcı, bu dikkatli, bu nazlı bakış, yüzümde duracak olursa bir mutluluk duyacakmışım gibi geliyordu bana. Mutluluk, onun bakışıyla birlikte hemen kalbime işleyecek, onu canlandıracak, tazeleyecek, birçok istekler tutuşturacak, ruhumu uyandıracak, zihnimi açacaktı.
Sayfa 9Kitabı okudu
Mutluluk üzerine sessiz bir iç sıkıntısı duyularak onun hiçbir zaman kendiliğinden insanın karşısına çıkmayacağı, ayrıca uzun, hummalı, ve çoğu zaman faydasız didinmeler gerekeceği tamamıyla unutulacak tuhaf bir ısrarla beklenir. Mutluluk kimsenin bilmediği ama herkesin arzuladığı erişilmesi güç bir hayal gibidir.
Sayfa 8Kitabı okudu