Rüyamda sabah namazı saatinden sonra bir çatı gibi yerden atlamışım amacım kaçan iki adama soru sormaktı. Atlarken ne düşündüm bilmiyorum çünkü adamlar tehlikeli mafyatik tipler çıktı. Sırtı dönüktü o an bana dönüşünden kötü bir olduğunu hissettim. Bana doğru gelmeye başladı kurtulmam için ya da diğer çatıya atlamam lazımdı ya da beni yakalamasına
Yeongju, hayatına sıfırdan başlamak üzere, eşinden boşanıp, işinden istifa ediyor ve ardından hyunam-dong kitabevini açıyor. Kitabevinde kitap kulüpleri düzenleniyor, yazar-okur buluşmaları yapılıyor. Başlarda kitabevinin geleceğine dair endişe duyuyor ve kendini mutsuz hissediyor ama kitaptaki diğer tüm karakterler gibi o da zamanla kendi amacını buluyor. Kitabevi kendi sıcak ortamını yaratırken gelen müşterilere de bir ışık kaynağı oluyor. Hayatında bir yol ayrımında olanları, geleceğiyle ilgili ne yapacağını bilemeyenleri bir araya getirip birbirlerine yaslanmaları için sakin bir ortam yaratıyor. Otuzlarında mutsuz hissettiği bir evlilikte sıkışıp kalmış bir kadına, yeni mezun olmuş ve ne yapacağını bilemeyen bir çocuğa ve yıllarca özel sektörde çabalayıp hiçbir ilerleme kaydedemeyen umutsuz bir kadına, gün içinde nefes alabilmek için uğradıkları bir sığınak haline geliyor.
Yazar vermek istediği mesajı direkt vermiyor, karakterler üzerinden minik bir diyalogla gizlice veriyor ve en sevdiğim şey bu oldu. Kitap size dolaylı yoldan birçok soru sordurabilir. Gerçekten mutlu muyum? Mutlu olduğum bir işi mi yapıyorum? Geleceğe dair planlarımı içimden geldiği gibi mi kurdum yoksa ailemi mutlu etmek için mi ?
Yaklaşık 16-17 yaşındayken “ Küçük mucizeler dükkanı” diye bir kitap okumuştum, o kitabın içeriğini çok hatırlamıyorum ama genel olarak aynı duyguları hissetmiştim. Çıkmazda hisseden, sıkıntılı süreçlerden geçen insanların birbirine şifa olduğu hikayeler, sıcak ortamlar.
Büyük olayların olmadığı, sakin ve insanı rahatlatan bir metin arayışındaysanız, hyunam dong kitabevi sizin için.
Hyunam-Dong Kitabevi
Herkese merhaba. Tübitak’ın dergilerinden biri olan Meraklı Minik’in 2024’ün Nisan ayında çıkan 208. sayısından bahsedeceğim.
+3 yaşa hitap eden bu dergi oldukça renkli. Bol bol karikatürler , etkinliklerle yer yer ebevyn yardımıyla yer yer çocukların kendi başına yapabileceği bölümler mevcut.
Uzayın sadece yukarıda olan , gözümüzle gördüğümüz yerden ibaret olmadığını ve oraya giden araçlarımızın olduğunu anlatan ‘Neden Uzaya Gidiyoruz’ bölümü miniklerin soru işaretlerini yanıtlayabilir hatta yeni sorular sormasına neden olabilir.
Çizim yapmayı seven miniklerimiz sayfa 22-23’teki boş alanlara hayal güçlerini kullanarak çizim yapabilirler. ‘Uzaya nasıl bir uzay aracıyla gitmek isterdin?’ , ‘Hangi gezegeni görmek isterdin?’…
Derginin eklerinden bahsedecek olursam çocuklar için oldukça eğlenceli buldum. Astronot kaskı yapıp süsleyebilir, eşleştirme kartları ile düşünebilir , 23 Nisan süsleri ile çevrelerini süsleyebilirler!
Meraklı Minik - Sayı 208 (Nisan 2024)
Meraklı Minik - Sayı 208 (Nisan 2024)Meraklı Minik Dergisi · Tübitak Dergisi Yayınları · 20245 okunma
limonlu dondurma
İşte böyle kuzum, anlayacağın şu ömrümde pek çok şeye göğüs gerdim. Hani diyor ya Ahmet Arif; aç kaldım, susuz kaldım. Parasız kaldım. Annem, babam, seninle de tanıştırdığım küçük kız kardeşim, üniversite arkadaşlarım, bir masada gülüp eğlendiklerim; benim de figüranlığını yaptığım, kimi zaman ana karakterlerinden olduğum onlarca güzel insanın
Geçtiğimiz sonbahar aylarında yetmişlerinde Alman bir çift ile tanıştık. Ellerinde büyük ve her yeri işaretlenmiş bir harita ile dünyayı geziyorlarmış. Türkiye’ye çok defa gelmişler. Türkiye’nin son zamanlarda çok değişmiş olduğunu inancı olmayan bir amca ve Hristiyan olan bir teyzeden duymak beni biraz üzdü. İslâmiyete dair çok meraklılardı ve çok fazla soru sordular. Özellikle “her namazda abdest almak çok zor değil mi?” dediler :) Amca inançsız ama ölümden çok korkuyordu. “Siz İslama inanıyorsunuz ölümden korkmuyorsunuzdur sanırım” dedi. Hazreti Allah’ın bizi koruduğuna dair düşüncelere sahip anladığım kadarıyla. Teyze ise eşarbımıza dokunup dokunup “Ahh bu kadar kapanmak bu güzel saçlarınızı kapatmak size zor gelmiyor mu?” diye sordu sürekli :) Vedalaşırken Peygamber Efendimizin kokuyu çok sevdiğinden ve güzel koku hediye etmekten çok hoşlandığından bahsederek teyzeye minik bir hediye verdik. Parasını vermeye çalıştılar :) Hediye olduğuna zar zor ikna ettik. “Almanyada kimse kimseye parasız bir şey vermez. Sizin dininiz ve Peygamberiniz çok güzel” diyerek gözlerini sildiler. Tuhaf bir hatıra oldu benim için :)
Çoğu insan SAHİP OL-YAP-OL modunda yaşayabileceğini,
en vahimi bu yolla isteklerine kavuşabileceklerini sanıyor.
Önce iyi bir ilişkiye… paraya… diplomaya… işe …
konuma… istediklerime… sahip olursam, gerekenleri
yaparım, sonra da olmak istediğim kişi olurum.
Yok böyle bir gerçek.
Bu bir illüzyon.
Bu, insanların kolay yol sandıkları, ama aslında imkansız bir
yol. Akıntıya karşı kürek çekilen yol.
Doğal düzen: Önce, nasıl hissetmek istediğinize uygun olarak,
kendinize neyi layık gördüğünüzü olmuş gibi hissetmek (hatta
miş gibi yapmak) sonra içinizdeki minik sesin ilhamıyla doğru
adımları atmak ve nihayet hayatınızda bu realiteyi yaratmaktır.
Eğitimlerde katılımcıların sıklıkla dile getirdikleri soru şu
oluyor; “-miş gibi yapmak bir kandırmaca değil mi?” Burada
miş gibi yaparak başkalarını kandırmaya çalışmıyoruz.
Kendimizi yeni bir bakış açısına inandırma çalışması bu.
Hayatımı sorgulatan tatlı minik kız
Geçenlerde gün küçük bir kız "abi senin hayalin nedir"diye sordu sebebini anlamadığım şekilde bir boşluğa düşürdü bu soru beni tatlı kıza benim hayalim polis olmak dedim ki zaten sağlık sorunları yasamasaydim gerçekten hayalim buydu ancak uzunca bir süre düşündüm benim hayalim ne ?
Birçoğunuza basit hatta sıradan gelebilecek olan bir hayalim olduğunu farkettim
Sessiz insanlardan uzak sadece sparis üzerine çalışan el araç gereçleri ile kereste ve tahtalara şekil veren bir marangoz olmak isterdim kendi el emeğimi insanlara istedikleri şekillere koyarak sergilemek ve ben bu hayattan yitip gitsem bile varlığımı el emegimi sürdürecek minik eserlerim olucak bunu her hayal ettiğimde içimde minik minik muttuluk pörtüleri beliriyor mutlu hissediyorum
Umarım herkes hayali olan hayatı yaşar mutlu olduğu yerde bulunur ve mutlul olduğu yerde bu dünyayı terk eder en azından yapılmadığı için pismalik duyulan şeyler sadece hayalini kurup yaşanmayan bir hayat ile gözü açık gitmez :)
Bunları paylaşacak ne dostum ne de yakınım olan herhangi biri var hayatımda ancak duygularımı ve düşüncelerimi gönül rahatlığıyla paylasabildiğim kötü olumsuz art niyetli yorumlar yerine destekleyici ve empati içeren yorumlar yapan benim gibi insanların olduğu bu yerde bu şekilde duygularımı belirtmekten keyif alıyorum
Ömrüm yettiğince burdayım inşallah :)
"'Şu geciken ama ihtiyacım olan şans öpücüğünü almaya kararlıyım artık.'
Bütün hücrelerim ayaklanıp oradan oraya koşturmaya başladı. İçimde önüne geçemediğim bir panik ve heyecan furyası vardı. Daha önce birini öpmeyi bırakın, kimseye karşı bu şekilde hisler duymamıştım. Bu nedenle, Jasen benim için bir ilkti ve hep de öyle kalacaktı.
Yüzümü keşfeden dokunuşları her noktamı ezberine alıyormuş gibi, yavaşça oradan oraya dolaştı. Nefesimi tutmuştum. Sonra hemen dudaklarımın kenarına şefkatle bırakılan bir buseyi hissettim ve o andan itibaren başım dönmeye başladı. Bana iyice yaklaştı ve bu kez öpücüğü tüm vücudumun titremesine neden oldu. Dudaklarıma sürtünen dudakları yumuşacıktı, sıcaktı. Kaskatı kesildiğimin farkındaydım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum çünkü. Sadece parmaklarım hareket ediyordu ve onlar da ıslak saçlarının arasında geziniyorlardı. Jasen'in minik ve her defasında kalbimi yerinden oynatan öpücükleri karşısında birazdan eriyip lavabodan süzülüp gidecektim. Beceriksizce bir - iki kez karşılık vermeyi denedim, hırıltıya benzer bir ses çıkarıp bir kez daha öptü beni, böyle devam ederse kesinlikle kalp krizinden ölecektim. Bu yüzden biraz geri çekildim ama Jasen alnını benimkine dayayıp bir süre bekledi. Sonra başını geriye atıp yüzüme baktı. Niye bilmiyorum ama onun benden az da olsa uzak durması, içime büyük bir sancının saplanıp kalmasına neden oldu. Gözleri soru sorarcasına bakıyordu."
Kent Kitap
