Maviye çalar gözlerin...
Maviye Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine Rüzgarda asi,
Körsem, Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel, Ay karanlık... - Ahmed Arif
Ben yorgancının kızı Zeynep.Babam rengarenk saten yorganlar dikerdi ben rengarenk hayaller kurardım.Kekik kokularının yayıldığı papatyaların gelincik gibi
Gözlerinin deminde demlenir kalbim…
Ağır ağır çıtırdayan bir soba misali,
İçten içe yanan bir köz gibi…
Neye yarar ki sözlerim,
Gülüşünün karşısında,
Boynu bükük bir kuş misali,
Karanlıkta evini arayan,
Bir çocuk gibi,
Dururum öylece dinlerim sesini.
Çenenle omuzun arasındaki,
O minik yer benim.
Saçlarını perde yap ki,
Bozulmasın huzurum,
Görmesin kimseler sevdiğim.
Bilirsin sende,
Seni söyler sözlerim,
Ve seni saklar içinde şiirlerim…
Bal kabağı reçeli çok acı bu sabah
.
Şubat'ın 6'sı 04.17 sallanıyorum
Akşamdan kalan baş ağrısı geçmemiş sanırım. Yok hayır her şey sallanıyor deprem oluyor.
Biz hafifçe sarsılıyoruz sadece ama onlar yıkılıyor:
Maraş,Hatay, Adana, Antep,Urfa, Diyarbakır, Adıyaman, Malatya, Kilis, Osmaniye...
İyiyim, haberleri okuyorum çok çok kötü durum.
Adamın biri: "az önce ölen
Bazı öyküler yüzünde patlayan bir tokat etkisindedir, aynaya bakma deneyimi
“Yaşayan her insan kadar pişman ve ölen herkes kadar da eksik işte…”
İnceleme mi bu yoksa bir histeri krizi sonrası bir karalama mı emin değilim. Öncelikle bu kitapla hepimizi tanıştıran 
Yüksel Yüksel beye teşekkürle başlamak istiyorum. Israrla, şiddetle ve gözlerinden okunan bir gururla tavsiye etmişti bizlere. Birçok okur dostumuz tavsiyesine uyup
