tanrı biliyor,çok şey istemedim şu hayattan. sakin,huzurlu, yüzü durgun göllere benzer bir hayatım olsun istedim. o tanrı'nın bana layık gördüğü ise hep gölün tabanındaki çamur tabakası oldu
Size ise üzülmek kalır;o geçici güzellik öyle çabuk,öyle geri dönülmez bizimde solup gitmiş,gözlerinizin önünde öyle aldatıcı biçimde,amaçsızca parlayıp sönmüştür ki.... maalesef daha onu sevmeye bile vaktiniz olmamıştır.
yaşama olan aşırı sevgimizden
umut ve korkudan kurtulan bizler
hiç bir yaşamın sonsuz olmadığı
ölülerin asla dirilmediği
ki en yorgun ırmak bile
denizle birleşir bi yerde
bu yüzden tanrılara şükranlarımızı sunarız
"yenilemeyeceğim tek şey görüş ve düşüncelerimdir; içimde bundan daha güçlü hiçbir şey yoktur. size canımı veririm ama size vicdanımı veremem. onu dinlemeyebilirim fakat,konuşmasına engel olabilir miyim?"