He did not give voice to this awareness; but the knowledge of common misery touched him and changed him in ways that were hidden deep from the public view, and a quiet sadness for the common plight was never far beneath any moment of his living.
"İstesen de bırakamamak zor bir his olmalı. Biri sonsuza dek problemin olacak ve..."
Gözlerimin içine bakarak başını iki yana salladı. "Sen bir problem değilsin, Misery. Bir ayrıcalıksın."
Sayfa 388Kitabı okudu
"Şimdi daha iyi mi?"
Ağzında bir süre daha tutmak istediği bir tat varmışcasına dudaklarını birbirine bastırdı. Gözleri camlaşmıştı. "Ne daha iyi mi?"
"Nasıl kokuyorum yani?"
"Benimmişsin gibi," dedi hırıltılı sesiyle. "Bana aitmiş gibi kokuyorsun, Misery."
Vücuduma küçük ürpertiler yayıldı.
Eh, demek ki hedeflediğimiz şeyi gerçekleştirmiştik.
Sayfa 199Kitabı okudu
Ohh bu baya ağır oldu
“Misery.” Tekrar iç geçirdi. “Hayatın boyunca terk edilmiş, kötü muamele görmüşsün. Ailen tarafından, halkın tarafından, tek arkadaşın tarafından. Sonsuz aşk ve yoldaşlık kavramı hoşuna gitmiş olabilir ama sana karşı hissettiğim şeyler bunlar değil."