Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Ah ah kim ne derse desin, bir kadın kötü davranmaya başladı mj, evine rahatlık geliyordu
Milkekî diherike ji Mûnzir û Agirî
Ta be Silêmanî tarîx û jîn e.
Dastanek hildibe li bilindayî
Ji kûrahiya xwe bi têkoşîn e.
Bi têkoşîn e, ev mêjû helbet
Nebû cî û war ji tu kesî re
Yên xwestin ji destê me b` zorê derxin
Destvala zivirîn li ser şopa xwe
Ev mêjû
Wê têkoşînê
Bidomîne helbet.
Ezbenî, lê xeta û xeletî mezin e, ya ku îro tê kirin, em giş dibînin dixwînin dibihîsin her roj, ne tenê ji ber ku bi her kesî hat kirin, ji ber ku pir ji zû de, hînê sed-du sed sal bere çaxa keştiyên ku serikên dîrekên me didîtin ji nav behra bê perr dihatin xwe li vî bajarî digirtin, hînê ji wê çaxê de bû çi hat serê me. Hînê ez û tu tune bûn, dikevî ber? Kes nafikire. Mêjû ye, lê mejî nîne. Ne îşê îro û do û zarokan e.
Sayfa 122Kitabı okudu
Serê Şer
Bûye meselok di nava kurdan
“ Kûzê ji axê nagre ava zêr,
Cendekê pisîk navê serê şêr”.
Mîrekî kurdan xwedî nav û deng
Bi xwedî dikir şêrekî çeleng
Li ber dilê mîr gelek xoşewîst
şêr jî hezdikir ji xudanê xwe
Sipartibû wî dil û canê xwe
Carekê da pê kovîkî sitûr
Di tirang de ket nav gelîkî kûr
Pîjekî pir tûj qefsing jê kun kir
Dilê şêr hingavt di
Min navê wê pirsî Menewş
Bi saw û suhn dihat bi meş
Berdane min du çavên reş
Aqil ji min kir tewş û mewş
Ji suhna wê ez tertilîm
Ji hel ketim zû bertilîm
Li ser rêya xwe şerpilîm
Suweyda: 25 - 10 - 1967
Kerê Dengbêj
Dibêjin li nav şêrwan
hebû yekî bazirgan.
Wî hebûn hêştir û ker,
tev bi hawid û semer.
Ji wan dudo bûbûn jar.
Nema bi wan dibû kar.
Ba Xetê Rewşa Bindestiyê
Di gelên bindest peyayên gewre zû zû ranabin
Kesên xwe nenas bi azadi yê nizanin şabin,
Bindestî kirête, rûmetê dişo ji rûyê merov,
Kesî nediye tiştek heşîn be tucaran bê tov,
Tovê hat reşîn, di welatê min, bi destên qirêj,
Pirr pîsî şîn bû di nav nîştiman gelekî ji mêj,
Ên tov reşandin ew beg û axa, him şêx û mela,
Li şûn xweşiyê ji mere hiştin pirr derd û bela
Ev bêbavên han bi hîzebûnî dihatine gel,
Di serê wî de didane çandin pirr tiştên çepel,
Derew, bêbextî, kuştin û talan, pir çavnebarî,
Nezaniya reş, gelek derd û kul, tevî zîvarî,
Fend û gelacî, xap û dilreşî rûçikên wan bûn,
Di reya neqenc ji bo kembaxî destê şeytan bûn,
Bi şev û bi roj wan saz dikirin reya bin destî,
Heya bikarin bê tirs bikujin ew gelek hestî,
Gel di destên xwe kiribûn lîstik ji bo kara xwe
Holê pêk tanîn bi hîzebûnî wan debara xwe.
Günümüzde ırkçı bir terim olarak kullanılan "kafatasçılık" kavramının ortaya çıkışı da frenolojiye dayanmaktadır.
…Örneğin 1910 yılında ünlü Alman frenolog MJ Bayerthal, çevresi 52-53 cm'den küçük kafatasına sahip birinin asla profesör cerrah olamayacağını hatta 52 cm'den küçük olanların ciddi düşünsel faaliyette bile bulunamayacağını belirtmişti. Bayerthal'e göre çevresi 50,5 cm'den daha küçük kafatasına sahip kişiler ise normal bir insan
olarak kabul edilmemeliydi.
Yarê Bêje • Mehmet Hacioglu
Ey yarê guh nede Memo
Li vî dil î sultan î tu
Textê dil yê te ye fermo
Zîna min rûh û can î tu
( Qaso )
Zîn tu zanî em yê hev in
Şehsuwarê xewnê hev in
Piştê Tu Çû • Mehmet Hacioglu
Te mal bar kir bi hewarî
Hêvî bûne qet û parî
Roj li min bûn qîl û tarî
Mam bêşemal piştê tu çû
Dil şewitî şûbhê neftê
Sewta min çû qatê heftê
Xwezî b`hata melkê mewtê
Ji mêj ve li min in ev dax û êşî
Ji kul û xemê pêv min xweşî nedî
Li xwe geryam û fûrîm hêdî hêdî
Ji ax û zarê pêv min tiştek nedî
Welato !
Ji mêj ve pêşîyên me gotine:
( ku ba hat keviran bi dêrin ku ba
nehat guh bidêrin )
Yê me kurdan jî tevî ku heyamê
guhdêranê çûye -here û venegereheyamekî
nû ji mere hatiya raxistin?
û roj bûye roja Kurdîtîyê û rêka
azadî û serxwebûnê bi rengekî
berfireh ji mere hatiye raxistin
em mêze dikin ku berpirsyarên me
keviran bi ser hevde dibarînin
fatîhan li ser canê hev dixwînin
xwîna mirovên Kurd bi destên mirovên
Kurd dirjînin…
Ma ne bese ku ji ez ezetî û kesayetîya
xwe dakevin
wek birayan destên xwe bi hevdin
biryarên hevpişk bi hevre derînin
bi navê:
_Parastina zimanê Kurdî ji zarokên
Kurdan re…
_Parastina zarokên Kurdan ji parsa
di kolanên bajarê cîhanê de…
_Parastina rewşenbîriya Kurdî ji talanê
Ji mêj ve ji mêj ve
ji berî pêncî salî ve
çend xincer
di xaka Kurdistanê de
hatine çikandin !
Bi mayîn û têldirî
hatine pêçan !
xal ji xwarzê
ap ji birazî
hatine qetandin
kul êş û jan
belav bûye
li Kurdistanê
Ev çi dem û dewrane
xwe di bînim têde
Dûrbûn û sirgûnî yê
dibînim dirojan û rêde
kul û xem li şûn kêf û şahîyan
xwe didin hev û hin bi hin
tên bi pêde
wek rêwîyê rênenas
Qenco ji neqenco pirsî:
- Pepûko! çi te daye pey qevciyê û
zarokên te têr nan naxwin!
De hela tu jî weke min bike,
Tê bibîne bê çawa rewşa te xweş dibe..
Qenco lê vegerand:
- Ji ber yên weke min, yên weke te hene
Zarokên te para zarokên min dixwin
Ezê weke xwe bimînim tu wek xwe bimîne
Mane Kurdan ji mêj ve gotine:
"Qenc kiro bi xwe kiro, xerab kirio bi xwe kiro"