Muammer Ünal
@mmmrunal
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur...
öğretmen
üniversite
nevşehir
192 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir eski zaman... Geyikli Gece/Turgut Uyar
Geyikli Gece
Halbuki korkulacak hiç bir şey yoktu ortalıkta
Her şey naylondandı o kadar
Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı.
Ama geyikli geceyi bulmadan önce
Hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk
Geyikli geceyi hep bilmelisiniz
Yeşil ve yabani uzak ormanlarda
Güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan
Hepimizi vakitten
İnsanın düşlediği şey ile gerçekleştirdiği şey arasında, ancak kendi engin arzusuyla aşabileceği bir mesafe vardır.
Halil Cibran
"İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı."
İçimizdeki Şeytan, Sabahattin Ali
Okur Takip Önerileri
Rüya gördüm, çağların duvarı uzuyordu
Önümde. Granitle etten bir yığındı bu.
Bağrına uğultusu sinmişti milyonların
Endişeden kaskatı kesilen o duvarın.
Loş oyuklarda vahşi gözler parıldıyordu,
Yığınlar, kabartmalar, nakışlar oynuyordu,
Zaman zaman önümde açılıyordu duvar.
...
Victor Hugo
Hayır, boşuna yaşamadık. Şu kuleler kurumuş kemiklerimizden yapılmadı mı?
Halil Cibran
Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Attila İlhan
Gerçek şu ki, insan tatminsiz bir tabiata sahiptir.
Mearic 19
Türkiye'de, inançsız veya dine mesafeli çevreler özellikle; Tolstoy, Dostoyevski ve Hugo'yu okumaktan büyük keyif almaktalar. Tuhaf değil mi?
bu kağıttan gemiyi bırakıyorum
bu kağıttan denize...
mevlana idris zengin
Okumaya dair...
Sıcak yaz günleri. '88 Yılı. Delişmen, kabına sığmayan, ergenliğin uçarılığının alabildiğine kuşattığı ortaokul arkadaşım Erdal. Dört tekerli araba lastiği olan at arabasının üzerinde, ayakta olduğu halde bağırarak; "Al sana kitap, oku!" diyerek rüzgar gibi tozu dumana kattı, gözden kayboldu. Bense şaşkınlıkla kitabı bahçenin orta yerinden alıp oturduğum duvar dibine geldim. Kitap nedir bilmezdim. Kalınca bişiydi.O yıllar malum. Henüz herşeyin daha arı duru olduğu zamanlar. Kösül bir halde sayfaları karıştırdım. Gitgide birşeyler belirmeye başladı. Harfler görünür oluyorlardı. İsimler, sıcak, kerpiç evler... Bu ilk hal ne kadar sürdü hatırlamıyorum. O akşam yemek yememiştim. Anam beni bi güzel paylamıştı ekmaa almadım diye... Bir iki günde bitti kitap. Ben bi hâl oldum. Okumaya başlamıştım! Kitabın devamı varmış. Acemiyim ya. El yordamıyla diğerlerinede ulaştım. Sonuncuyu gazetede yayınlanırken yakaladım. Şehrin kenar bir mahallesinde, okuması olmayan bir ananın oğluyum ben. Şimdilerde bir hayli kitabın sayfaları arasından süzülerek yola devam ediyorum. Böyle başladı okuma. Arkadaşımdan hâlâ bir haberim yok. Nerede, ne yapar kim bilir? Düşmedim değil, düştüm peşine. Kitabın kahramanı, İnce Memed dediyse, "Şu kayalıklara vardık mı gerisi Anavarza." O at arabası tekrar gelir mi bilmem?...
İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar.
Yahya Kemal