Sonuç dünyanın bütün işleri aşağılıktır; başkalarının sözüyle, hiçbir tutkusu ya da bir gereksinimi olmaksızın, para, şan şeref ya da bilmem ne uğruna didinen biri her zaman bir budaladır.
Aynanın önünde dikilip aynadaki yansımanızdan şikayet ediyorsanız bir yere varamazsınız. Eğer toplumun yansıması da denilen bu aynanın yerini değiştiremiyorsanız, yapılacak en iyi şey aynadan uzaklaşmaktır.
İnsanoğlunun tek tutarlı tarafı vücududur. Ve sırf vücudumuz aynı kalıyor diye pek çöpünü zihninizin de aynı kaldığı sanrısına kapılır, bütün dün yaptığınıIn tam tersini yapsak dahi kendi benliğimizi sürdürdüğümüzü düşünürüz. Sorumluluk meselesi patlak verip de sözlerimizi tutmamakla suçlandığımızda acaba neden hiçbirimiz “Çünkü zihnim hatıralarla dolu ama aslında hepsi paramparça” diye cevap vermiyoruz? Bu çelişkiye defalarca düşmüş birisi olarak, saçma olduğunu düşünsem bile bir şekilde sorumlu olduğumu hissediyorum. Böylece insanların topluma kurban gitmeye oldukça müsait bir şekilde bir araya getirildiği sonucuna ulaşıyorum.