Modernize olan sevgiler...
Modern insan, insanın ekmekle doyup, emekle büyüyeceğini gördü anladı da sevgiyle yaşayabileceği gerçeğini bir türlü anlayamadı hep göz ardı etti. Sonsuz ikram sahibi olan Allah sevgiyi insana kullandıkça çoğalacak bir sermaye olarak vermişti ve sevgi ırmağı her an Allah’tan çağlamakta idi. Sevgi ırmağının bitimsiz bir kaynak olan Allah’tan çağladığını fark edemeyen, sevgi yetimi, sevgi yoksulu kalan günün insanı, onun bitivereceğini sanarak “seversem azalıverir, bitiverir” sandı. Halbuki tam tersine sevgi kullandıkça, sevdikçe artacak çoğalacak bir şeydi. “Bir insanı daha seveyim de sevgim üresin ve çoğalsın” diyemedi.