Akşam odasının kapısını biri çaldı; gelen Moskova'ydı, her zamanki gibi mutlu görünüyor, kalbi yine küt küt atıyordu. Bojko duygularının ağırlığına dayanamayarak Moskova’ya utana sıkıla sarıldı, o da karşılığında Bojko’yu öpmeye koyuldu. Bojko’ nun zayıf boğazında gizli, dayanılmaz bir güç köpürdü, insan sıcaklığının mutluluğunu tek bir kez ve bir ömürlük tadarken kendinden geçmişti