"Anlama zahmetine katlanmak ağır geldi gündelik yaşamlarının sıkıcı, monoton rutinine. Oysa bir kerecik dinleyebilselerdi, ne kadar renkli hayallerim olduğunu, hayata ne kadar büyük pencerelerden baktığımı görebilirlerdi."
Bitmiş tükenmiş, güzel yüzü yorgunluktan incelmişti. Sigarasının nefesini ruhsuz ruhsuz çekiyor, ölü ve monoton bir sesle konuşuyordu. Tüm kuvveti boşalmış, içindeki tüm ateş sönüp gitmişti. Hüzünlü bir zaferi kutluyordu.
...bahtımda monoton bir hayat yazılı değildir. Bir gayem vardır. Hayatım, bu gaye uğruna yapacağım mücadeleler arasında geçecektir. Gayem, tahmin edebileceğiniz gibi gittikçe tereddi eden millet sevgisi, din duygusu, ahlak mefhumu gibi kıymet hükümlerini gittikçe kaybeden cemiyetimin bu durumuna karşı olacaktır. Bu yönde çalışmak bugün için iyi görülmektedir. Yarın vaziyet değişebilir. Memleketini düşünenler mahkûm edilebilirler. Ben de yolumdan ayrılmayacağım için, bugün bir muvazenesizlik eseri düştüğüm hapishaneye yarın tam akılla düşebilirim. Bu itibarla benim hayat arkadaşım, ilerde sahip olacağım muhayyel mevkilere heves etmeyen, sadece şahsiyetimi ön plana alan, mücadelemden ötürü ıstırab değil iftihar duyan, sırasında bana yardımcı olan bir insan olmalıdır...
Yoksa, aynı çatı altına giren bir kadınla, bir erkeği mutlaka monoton, bıkkın ve soğutucu bir son mu bekliyor? Belki de, her aşkın burun üstü düştüğü bir yer ve zaman vardır? Var mı acaba? Olmalı mı? Olacak mı?
Ron, tüm yardımların ve birlikte geçirdiğimiz zaman için sana müteşekkirim. Ayrılmamızın seni çok üzmediğini umuyorum. Birbirimizi yeniden görene değin aradan çok uzun zaman geçmiş olabilir. Ama Alaska’dan tek parça dönebilirsem, benden haber alacağına emin olabilirsin. Sana önerdiğim şeyi tekrarlamak istiyorum; yaşam tarzında köklü bir değişiklik
Neden hepimiz hayatı dolu dolu yaşamak yerine, hayatı monoton bir halde yaşıyoruz. Eğer yaşamak buysa biz yaşamıyoruz muhakkak bir şeylerin elimizden kayması ve acı günler mi yaşamımız gerek sanki? Bunlar ders olmadan anlayabilsek yaşamın değerini, her şey çok daha güzel olurdu.
Neden hepimiz hayatı dolu dolu yaşamak yerine, hayatı monoton bir halde yaşıyoruz. Eğer yaşamak buysa biz yaşamıyoruz. Muhakkak bir şeylerin elimizden kayması ve acı günler
mi yaşamamız gerek sanki? Bunlar ders olmadan anlayabilsek yaşamın değerini, her şey çok daha güzel olurdu.