Şeyma Çetin
@moorbuluut
Yazık! Kimse bize sonsuzluğun kendi ömrümüz olduğunu öğretmedi.
"İnsan bağışlayarak yener yanlışı. İnsanın acısını insan alır. İyilik böyle kolay yenilemez..."
Okur Takip Önerileri
Herkesin gövdesiyle var olduğu yerde yüreğini öne süren "bir beyazdım siyahlar arasında."
Onca acıdan sonra anladı ki, ölüm de yıkım da umut da umutsuzluk da aşk varsa güzeldi, kolaydı, katlanılırdı.
Herkesin dünyası kapı aralığı kadar genişti ve kimsenin sesinde mavilik yoktu.
Gelince sen geliyordum, ama gidince dünya kopuyordu yüreğimde.
Ne tuhaf, insanın en büyük hazinesi, ona en büyük acıyı çektiren yüreğiydi ve gökyüzünü içine alacak kadar genişti.
"Acıyla yaşamak çok zor"dedi. Haklılıkla pişmanlığın ebruli sesiyle yeniden sustu:"İnanmadan yaşamak da..."
Ey acıdan damıtılmış yaşama sevinci, sen ne güzel, ne büyük, ne değerlisin...
Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor.
Çünkü biz, dünyayı iki kaşı arasında taşıyan, birbirine tutunmuş iki mutsuz umuttuk.
Benim için işgal,senin dışındaki her şeydi. Senden geçiyorsa her şey aşktı.