Corona günlerindeki halim :)
İnsanlarla beraber olduğum zaman sıkılıyorum, yalnız kaldığım zaman da böyle düşüncelerle kıvranıyor ve bu sefer insanları tıpkı bir morfin gibi istiyorum.
Sayfa 48Kitabı okudu
"Alışkanlıklarının bozulmasına izin vermeyecekmiş gibi davranıyordu, kanda yavaş yavaş yayılan morfin gibi dağıldı tüm hücrelerine. Ve her şeyin farkına vardığında artık çok geçti. Birdenbire olsaydı keşke. Keşke aniden karşına çıksaydı. Reddedebilir, kaçabilir, yokmuş gibi davranabilirdin o zaman belki. Olmadı. Yavaş yavaş girdi hayatına, ve sen durumu farkettiğinde hayatın artık sana ait değildi."
“Bir iki saat morfinden yoksun kalırsa hüzün hali değil, ölüm yavaş yavaş eline geçiriyor morfin bağımlısını. Nefes alamıyor, yutkunamıyor... Vücudunda morfine susamadık tek bir hücre kalmıyor. Neden mi? Nedenini tayin etmek de açıklamak da mümkün değil. Kısacası kişi yok oluyor. İptal oluyor. Kımıldayan, kıvranan, acı çekense cenazesi... Hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey düşünemiyor morfinden başka. Sadece morfin!”
“Bir morfin bağımlısına tek bir lütuf bahşedilmiştir; hayatını mutlak bir yalnızlık içinde geçirebilme becerisini kimse onun elinden alamaz. Yalnızlık önemli, kayda değer düşüncelerdir; derin düşüncelere dalma, sükûnet, bilgeliktir...”
Özlem bazen dayanılmaz hale gelip sadece ruhunu değil bedenîni de hırpalamaya başladığında, sancılı bir hastanın morfin için yalvarması gibi unutmak için Tanrı'ya yakarıyor
