Konserden önce bir çocukla tanıştım. Tanıştım dediğim, adını falan sormadım. Ben iki ağacın ortasında şut çekerken bu da geçti iki ağacın arasında kalecilik yapmaya başladı. İkimiz de birbirimizin adını sormadık. Umurumuzda da değildi. Bu tür şeyler büyüdükçe önem kazanmaya başlıyor galiba.Adı, yaşı, etnik kökeni, dini inancı, politik görüşü falan.. Bu yüzden büyüdükçe yalnızlaşıyor insan. Bu yüzden tüm çocukların gülümsemesi sahicidir.
" Aynanın karşısına geçtim. Omzumdan öptüm. Kendimle konuştum. Tatmin olana kadar sıvazladım ruhumu. Aynanın karşısında geçirdiğim 5 dakika 5 asır gibi geldi. Ben kendimi severken bu kadar zorlanıyorsam beni sevene Allah kolaylık versin . "
'' Düşünsene beher kapta hayaletin kaynıyor.. Varsın, oradasın, ama yoksun... Fakat fen hiç ilerlememiş Muazzez, seni geri getirmenin formülünü bulamadık ya, bırak Nobel ellerin olsun''