Dostoyevski'nin 1866 yılında yayınlanan Suç ve Ceza kitabı, tanrısal özellikleri benimseyen Raskolnikov'un işlediği cinayet sonucu yaşadığı ruhsal ve bedensel çöküntüleri anlatır. Raskolnikov, hukuk öğrencisi olan;kibirli gururlu ve kendini üstün gören biridir. Maddi sıkıntılardan dolayı okulunu bırakır ve bu canını sıkar. Rehine verdiği
"Ortaçağ papazında haklı olarak ayıpladığın dar kafalılığın anlayış sınırlarını daha fazla darlaştıran beş duyu idrakinin kapalı dünyası içinde kalma:
Arşı geç, ferşi atla, sidreyi aş,
Gör ne var maverada ibrethîz."
"... Kalbin kendi kendisine karşı müdafasıdır. Sevgilide kaybolmamak için nefret sebepleri arar, bulamazsa yaratır. İşte böyle, kendi kendini aldattığını da anlayınca da utanır ve ona daha çok bağlanır. Kendi yalanlarını affetmeyen kalbin kendine verdiği ceza."
"Öyle ki hiçbir gerçekliği olmayan veya bütün rolü, alışkanlığımızın esaretine karşı duyduğumuz utancı kendi kendimizden saklamamıza yaramaktan ibaret kalan bıkkınlık, alışkanlığın kısa bir zaman için bize arkasını dönüşüdür."