Bununla birlikte, ta içimizde bir yerde, Tanrının bizi mutlu olmak için yarattığını bilirsek,bizi üzüntüye ve bozguna götüren her şeyin kendi hatamız olduğunu da kabullenmemiz gerekir.İşte bu yüzden, sonunda Tanrıyı hep öldürürüz.İster çarmıhta, ister ateşte, ister sürgünde ister yüreğimizin içinde olsun,öldürürüz O’nu.