Üst sınıf insanlar arasında kafası karışık olanların şartlandırmasını bozabilecek türden bir düşünceydi, Egemen İyilik anlamında mutluluğa olan inançlarını yitirmelerine neden olabilir ve asıl amacın daha derinde bir yerlerde, fiziksel insanın ötesinde bulunduğuna inanmaya yönlendirebilirdi. Yaşamın amacının mutluluğun sürekli kılınması değil, bilincin yoğunlaştırılması ve arınması, bilginin zenginleştirilmesi olduğunu düşünmeye itebilirdi insanları.
Reader Follow Recommendations
Henüz öğrenciyken bile müşfikane yaklaşımı etrafını kuşatan sevgi haleleri dualarla kendisine geri döndü. Hastaya sadece hastalığı üzerinden bakmaz bütün hayatını gözden geçirerek en uygun yöntemi uygulardı. Bir keresinde kimsesiz yaşlı bir erkek hastasının evde bakımının gerektiği gibi yapılamayacağını bildiğinden yatışını uzatmış ama nöbetçi olmadığı bir günde çıkış verildiğini görünce de çok üzülmüştü. Yine bir hastasını dünyayı terk edeceği vakitlerde yalnız bırakmamak için mesaisinden sonra Harbiye'deki evine kadar gitmiş, ailesi diğer odada eğlenirken o dualarla ahirete uğurlamıştı.
Evvela hastanede her hastayı muhakkak dolaşır, şikayetini öğrenir, ona göre ilaç verirdim. Bu onlara moral olurdu. Hasta ayırmam, seçmem. Bir gün, yine nöbette hastaya bir ilaç vermiştim, ertesi gün Doktor Bey "Akşam hastaya ne verdiniz? Çok rahat etmiş demişti." dedi, verdiğim ilacın adını söylediğimde "Allah Allah ben onları her zaman veriyorum ama bu gece çok rahat etti." dedi. Yani hasta doktoruna itimat etmeli, onun gözlerindeki bakışı bile insanı tedavi eder.