Hilâl
@mslettre
Хиляль•
Oldukça cahilimdir, ama epey okurum.
Russian philology
Media&Journalism
3 December
104 reader point
Joined on April 2020
“Mesela herhangi bir gün müthiş bir iç sıkıntısı seni boğar. Hayat sana karanlık, manasız gelir. İnsan, biraz evvel senin zırvaladığın gibi felsefeler yapmaya başlar. Hatta yavaş yavaş onu da yapamaz ve canı ağzını açmayı bile istemez. Hiçbir insanın, hiçbir eğlencenin seni canlandıramayacağını sanırsın. Hava sıkıcı ve manasızdır. Ya fazla sıcak, ya fazla soğuk, ya fazla yağmurludur. Gelip geçenler suratına salak salak bakarlar ve on para etmez işlerin peşinde, bir tutam otun arkasından koşan keçiler gibi dilleri bir karış dışarı fırlayarak dolaşırlar. Aklını başına derleyip bu pis ruh haletini tahmin etmek istersin. İnsan ruhunun çözülmez düğümleri bir muamma gibi önüne serilir. Kitaplarda okuduğun depresyon kelimesine bir cankurtaran simidi gibi sarılırsın. Çünkü nedense hepimizde, maddi olsun, manevi olsun, bütün dertlerimize bir isim takmak merakı vardır, bunu yapmazsak büsbütün çılgına döneriz.”
Nihat
O genç kız ki tanımıyor, bilmiyor; fakat seviyor, bütün gençliğin sevdadan mahrum geçen ihtiyacıyla, bütün aşk kabiliyetinin hasretiyle seviyor. Başını dizlerine koymak, gözlerini bir rüyasının şiirinde kaybolarak gözlerine dikmek, ellerini bütün hayatının teslimiyet delili gibi ellerine terk etmek, sonra hazin fakat bahtiyar, gönlü kırık fakat mesut, yavaş yavaş, damla damla sıcak yaşlarla ağlamak isterdi.
Sayfa 107
Reader Follow Recommendations
“…Şurada -beynini gösteriyordu- bir şey var, bir şey duyuyorum, ama rüyalarda tutulamayan şekiller gibi parmaklarımın arasından kaçıyor(…)Öyle bir şey yazmak istiyorum ki mavi ve daima mavi; aşağı bakılsa daima siyah… Bir şey ki mavi ve siyah olsun. Hasta mıyım, bilemiyorum…”
…Ta ötede dönen bir levhanın yalnız bir kısmı şeklinde gözünün önünden akıp giden şu gezinenlere, ağaçların arasında küme küme oturan bütün bu halkla onun bir bağı var mı ki gitsin de o kalabalığın içine atılsın? O bu dünyada herkesten uzak, herkese yabancı değil mi?… Onun âlemi işte şu yavaş yavaş açılan beyninin içinde mavi bir sema, o mavi semanın içinde birçok gülümseyen ümit yıldızından ibaretti…
Ahmet Cemil