Muamma-yı Dil (Gönül Bilmecesi)
Ben mezarlığı bir çocuğun eğiticisini sevmesi gibi korkarak severim. Mezarlık başlangıçla sonsuzluğun geçicilikle kalıcılığın bir gizli buluşma yeridir. En saf, en garipçesine gözyaşları buraya dökülür. En vicdani dualar buradan yükselir ...Hiçbir şeyi nihayet bulamayan insan Emel’leri buracıkta sonlanır. Mezarlıklar bir sessizlik renginin sonbahar fidanlığıdır ki baharı ancak mahşer günü ; rüzgârı ise yalnız İsrafil’in borusu olabilir !
Resim