Leyla ile Mecnun
Doktor: Valla Mecnun, sen delirmişsin.
Mecnun: Yuh! O nasıl laf ya durduk yere? Pat diye söylenir mi, ne biçim doktorsun ki sen? Bunun tıp dilinde falan bir karşılığı yok mu ki acaba?
Doktor: Valla biz tıp dilinde de aynısını söylüyoruz. Sen delirmişsin, kafayı yemişsin, çıldırmışsın, gayrı iflah olmazsın sen.
Mecnun: Deliryum. Öyle bi' şey mi acaba?.. Sen acaba ne okudun ki, hangi okuldan mezunsun acaba? Biz onu sormadık da etmedik. Bilmiyoruz senin ne iş yaptığını da. Nereden geldiğini de bilmiyoruz. Senin için acaba özel tıp fakültesi mi yaptılar?
Doktor: Tıp fakültesi derken?
Mecnun: Tıp fakül... ooo, taam taam hiç girmeyelim. Kim bilir ne okudun da geldin doktorluk yapıyorsun. Kim bilir ne işler yaptın da geldin burada karşımda... Okul da okumadın di' mi hiç? Okuyup okumadığın da muamma senin. Muamma nedir doktor? İki m ile mi yazılıyordu o?
Doktor: Alo kızım, hasta bakıcılara söyle bi' deli gömleği kapıp gelsinler hemen... Mecnun, senin bedenin neydi ya?
Mecnun: Large abim.
Doktor: Ama onlar böyle önden kollarını sokuyorsun ya, biraz dar gelebilir ha.
Mecnun: He o zaman XLarge alalım, seneye de şey yaparız.
Nereden Bileceksin/Nurullah Genç
m.youtube.com/watch?v=LpszQGY...
O eski hülyaların sahile vurduğunu
Yakama bir muamma taktığım gün hatırla
Gurbetin mahşerimde bir sıla bulduğunu
Dağlar gibi eriyip aktığım gün hatırla
Nereden bileceksin, şehrin sokaklarında
Kaybolan ışıkların gözlerim olduğunu
Her seher
“Bu ismi daha evvel hiç duymamıştım. Meşhur bir zat olabilirdi ama külliyen sırdı benim için. İsmini pare pare ayırdım, harf harf yüreğime yazdım: Kudretli, vefalı, dimdik kendinden emin R harfi; kadife gibi yumuşak, uysal ve merhametli U; yaratıcı, girişken ve gözü pek M ve henüz bir muamma olan, çözülmeyi bekleyen bir sual gibi esrarengiz İ harfi. Tekrar ve tekrar söyledim bu ismi. Ta ki "su" gibi, "ekmek" gibi, "süt" yahut "bal" gibi, "Hak" yahut "Hu" gibi, dilime dost olana değin...”
"Döne duruyorsun zihnimin kıvrımlarında. Bu sabah ölümün kıyısından geri çevrildim. Haberin olmadı tabii. Nasıl olsun ki... Sen bendesin, ben sende yokum ki. Gerçi oldum mu ki tek anında? Anılara sığdıracak kadar mıydım, orası da muamma ya. Gözlerini kaçırırdın benden. En çok onları merak ederdim Gece'm. Bakmaya kıyamadığım gözlerin göremedi mi gözlerimdeki buğulu aşkını?..."
Kalem miydi yazan, gözlerinden akanlar mıydı ıslatan? Umrunda bile değildi ama, gözleri kararınca dizlerinin bağı çözüldü Suskun'un.
"Suat doktor, biz de bilemedik. Sessizliğin odası ya orası, gelen ses Mavi'den mi onu bile kestiremedik ilkin. Narin kapıyı açtığında çizim yaptığı duvardakileri boya sanmış. Dilhun hanımın parmaklarını gördüğünde anlamış işin aslını."
Aklını kaybedecek gibiydi Suat. Zaten kansızlıktan zorla tedaviye ikna etmişti Dilhun'u, daha bu sabah seruma bağlatmıştı. Ya yetişemezlerdiyse...
Sağ elini kullanamayacak hale getirmişti Suskun. Ama acısı parmaklarında değildi ki... Kalbi kanayanların yaraları ruhundan damlar.
Kitabsever