"hani dedi,denizde, suyun üstünde bırakırsın ya kendini.düz yatmak için değil ama,yüzüstü,kollar bacaklar serbest.denizanası gibi. uzaydaymışsın gibi sanki.o hissi çok özlüyorum ben. kendi ağırlığımdan kurtulma hissini. denize gidelim.”
“yaşa, işe güce, itibara en ufak hürmeti olmayan bu acıya aşk acısı diyorlar.
kim olursan ol seni, saklandığın yerde er ya da geç buluyor, gelip göğüs kafesini ateşle sıvazlıyor ve sen içeride kapkara kurum tutuyorsun.
ağzını açsan alevler püskürüverecekmişsin gibi, ciğerlerine damla damla kurşun eritiyorlarmış gibi.
kolay kolay geçmiyor, geçtiğinde de sen, geçmiş olduğunu bile farketmiyorsun.
yağmurlu havalarda sızlayan eski bir kırık gibi sızlayıp duruyor, kendini hatırlatıyor.
bir tadı, bir kokusu, bir eti var hatta; bir kütlesi, gelip göğsüne oturmasından belli. kokusunu, kütlesini hesap edemiyorum ama bir tadı varsa bence o genizde kalmış greyfurt tadını andırıyordur.
istediğin kadar yutkun, üstüne istediğini ye iç; geçmiyor. genzinden aşağı yuvarlanıp gitmiyor.
ne yediğinden anlıyorsun, ne içtiğinden.
Allah belasını versin.”
“kimdir bu sokakları dolduran adamlar? bu koca şehir, ne kadar birbirine yabancı insanlarla dolu. sevişmeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbirlerine giren şehirler yapmışlar? aklım ermiyor. birbirini küçük görmeye, boğazlaşmaya, kandırmaya mı? nasıl birbirinden bu kadar ayrı, birbirini bu kadar tanımayan insanlar bir şehirde yaşıyor?"
Reader Follow Recommendations
“Bir tek sen böyle yürürsün, sen yürürken dünyanın bütün yolları düzmüş veya önündeki görünmez bir varlık yolları senin için düzeltiyormuş gibi geliyor insana.”
“ilk aşk bir devrimdir. o zamana kadar tekdüze ilerleyen yaşam bir anda alt üst olur, parlak bayrağı gençlerin nöbet tuttuğu barikatlarda yükseklerde dalgalanır, sonrasında ne olacağını düşünmeden herkese o mağrur selamını yollar.”
