Fakat kalbim paktır. Çünkü o seninle dolu.
Sayfa 144Kitabı okudu
İnsanlar arzu ve niyetlerini istedikleri gibi düzenlerler. İşleri için bir plan yaparlar. Bu planlarını düşündükleri ve düzenledikleri zaman güya iş tamamıyla öyle olacakmış ve gelecek kendilerine olacakmış gibi davranırlar. Ne gaflet! O gaflet olmasa "Ben bunu şöyle yapacağım" sözünü söyleyen bulunmaz. Onu öyle yapabilmek için neye güveniyoruz? Bir saniye müddet için emin olmadığımız hayatımıza mı? Türlü türlü olaylar ve engeller doğurmakta ve göstermekte iken hâlâ cahili bulunduğumuz geleceğe mi? Bunca numuneler ile bizi uslandıramayıp hâlâ gafil bırakan maziye mi?
Yılanın ne olduğunu bilmeyen ve insanı sokup zehirlediğini öğrenmeyen bir çocuk onu gördüğünde nakışlı, boyalı bir kırbaç zannıyla eline alıp onunla oynamak isteyebilir.
Büyük bir hayret ve lezzetle okuduğumuz romanlar her gün gözümüzün önünde cereyan eden durumlardan başka bir şey midir?
Malumdur ki fena ahlaklı adamlar mücevhere boğulsa kendilerine kanaat gelmez ve hallerinde şikâyet edecek bir şey bulamaksızın edemezler. Faziletli kimselerin hiçbir şikâyet sebebi göremeyecekleri şeyleri kendine göre büyütüp bununla azimlerine kuvvet verirler.
Romanlar birini ikaz etmiş ve diğerini aldatmıştı. Romanlar hep birdi. Fakat okuyan kafalar başkaydı.