Ben bu iki uç arasına girmeye çalışıyorum. Hayatlarımıza bakarsak zamanımızın çoğunu davranışlarda yada tefekkürde değil başka bir yerde geçirdiğimizi görürüz muhtemelen. İşte ben ''nerede?'' diye soruyorum ve bu soruya bir cevap vermeye çalışıyorum.
Ellerimi alıp kalbinin tam üstüne yerleştirdi. "Benim umudum var," dedi, gözlerini bir an olsun gözlerimden ayırmadan. "Umudum var çünkü seni seviyorum, ben seni kaç zamandır seviyorum Avery. Muhtemelen bunun farkına bile çok sonraları varmıştım."
"Ben Jet değilim, bu yüzden senin için bir şarkı yazamam. Nash de değilim ki senin için bir binayı baştan aşağı boyayamam. Ben bir dövme sanatçısıyım, muhtemelen hep öyle kalacağım. Bunun geleceğimi nasıl etkileceğini bilmiyorum, açıkçası bunu umursamıyorum da. Sana sunduğum şey bu Shaw. Nasıl sen ilkin olmama izin verdiysen ben de senin ilkim olmanı istiyorum."
Şimdi ortalığı topluyordur muhtemelen, biraz sonra görürsünüz, o cırlak sesiyle, yanmış yüreklere kar, yanmış yüreklere kar diye bağırmaya başlar.
Ben de neden öyle bağırıyor hiç anlamıyorum vallahi, dedi yalağın kenarına oturup sırtını çeşmenin şırıltısına yaslayanlardan biri; kar gövdeyi büsbütün soğutmuyor mu, yürekle ne alakası var?
İnsan yandığı vakit yürek gövdenin içinde değildir de, gövde yüreğin içindedir belki oğlum, allame miyim, nereden bileyim ben, dedi yaşça büyük olan çocuk.
Senin tanıdığın eski ben,
Tıkanmam bu yüzden.
Ricky gitti, o öldü.
Onun yerine buradayım ben.
Lazarus ölülerden dirildi, tıpkı benim gibi.
Ve şimdi ölüm sırası başka birinde.
Yeni bir oyun, eski bir mekan
Muhtemelen getirecek bizi yüz yüze.
İşte o zaman son nefesi kimin aldığını göreceğiz.
Çünkü Bay R., en iyi şairler bile ölümü sever.
Sayfa 375
Mutluluğun resmi
Abidin Dino, muhtemelen annemi tanımıyordu. Tanısaydı, ''Mutluluğun Resmi'' olarak annemi çizerdi. Çizemese de ben sipariş edip çizdirebilirdim. Çünkü ''mutluluk'' denince aklıma gelen tek tanım ''annem''di.
Sayfa 15Kitabı okudu
