Terminalindeydim bi gün öncesi muhteşem dediğim şekilde geçmişti
izlemek istediğim tek yüz duymak istediğim tek ses karşımda, meydanda otururken uzun uzun baktım bidaha bu anı yaşamicam diye aklımdan geçirdim o güne kadar olan her şeyi unutmuş gibiydim o gündü sadece bu, diğer gün terminalden ağlayarak döndüm farkındaydım olacakların bişeylerin yolunda gitmediği belliydi bişey beni saatlerce ağlattı, dönene kadar ağladım sanırım o an orda kaldı ben o kimsenin asla bilemeyeceği şekilde oraya gömülmüşüz, kocaman bir sırmış gibi… ama sonra duygusallığı bi kenara bırakınca bazı konularda gözümün yaşına bakmadığımı anladım devam etmem gerek ama olan her şeyi herkesi unutmam gerekiyordu başkaları gibi devam edebilmem için hiçbişey olmamış gibi davranmalıydım tanıdığım ezberlediğim o yüzleri unutmam şarttı ben daha önemliyim dediğim o an bidaha asla geriye dönmeyeceğimi anladım.
Ben daha önemliyim benim kendime olan saygım, onurum daha önemli.
Öfkeli değilim ama eskisi kadar da anlayışlı değilim, ben sizin egonuzdan kendini geliştirememiş karakterinizden alçak zevklerinizden daha önemliyim.
Kim olduğunuza ve ne yaptığınıza dikkat edin, derin derin nefesler almayı bıraktım.
İncelen her ipi kendi elimle keserim.