Müjgân Annemize Akrostiş
Meğer bir melek olmazsa,çocuklar uçamazlarmış,kanatlarına tutunur, annesinin, çıkarmış gökyüzündeki yolculuğa... Üstünü başını dağıtan çocukların tercümanıdır anne,çünkü şefkat eliyle dokunur sakınır,çünkü anne kıyamazmış, bu masum canlıya... Jet hızıyla acele edermiş çocuklarına, çünkü anne üzülürmüş,eğer çocuklarına bir şey olursa diye ağlaya ağlaya... Gönlünü çocukları için açarmış, çocuklarını geleceğe hazırlarmış, tutunsun diye hayata... Anne!Benim dağ gibi yârim,benim erkek çocuklarının ilk aşkı, beni hiç bırakma... Ne yapar eder canından verirmiş anne, çocuklarını hiç bırakmazmış herkes bıraksa da... Utanma anne! Cennet kokan ayaklarını öpeyim Beni götür cennet kokan kalbine...! Şair Ruhlu
Resim