Gül
@mul_
Özel Eğitim Öğretmeni
İzmir
40 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Bir yandan korkun bir yandan umudun varsa iki kanatlı olursun; tek kanatla uçulmaz zaten."
Mevlana Celaleddin Rumi
İnsanın kaderi vazgeçmediğinde değişiyor, zira kader gayrete aşıktır. Yahut, gayrettir kaderin kanatları.
çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer
çiğ tanesi sanmak ne cüret, gözyaşıymış
insanın insana raptolduğu cevher.
İsmet Özel
Okur Takip Önerileri
-Senin bir hayalin falan var mı?
+Neyim?
-Bayağı, hayal kuruyor musun?
+Yoo
-Böyle yatınca direk uyuyor musun?
+Hee, yoruluyom zaten. Senin var mı?
-Yatınca uyumak.
"Bir kelimenin, tek bir kelimenin, binlerce fotoğraftan daha değerli olduğu zamanlar vardır."
Dip
“Evet, böyledir: Aşağı bakan atlamaz. Ölümden sonrasını düşünür, atlamaz. Arayı düzeltmek için bir ders, hayatla ölümü, insanla kaderi, dünyayla kendini barıştırmak için. İntihar edenin eti kemiği kendine fazladır. Acısını alırsın, sıradanlaştırırsın. İnsanın insana benzemeyen bir tarafı yoktur. Yalnız olmadığını anlatırsın. Hayatının farkına varsın diye ona ölümün genzini yakan acı havasını solutursun. Kapıları çalıp kaçan çocukları düşün. Sen de aynı öyle ölümün kapısını çalıp oradan intihar edenle beraber kaçarsın. Sonra yenisi gelir, sonra yenisi… Ve her vazgeçişten geriye sana da yaşamak için bir sebep kalır.”
Ben bir keresinde çığlığımı yuttum, üç gün ne uyudum ne konuştum, içimde kıyamet yaşandı, dördüncü gün dünya yeniden yaratıldı. O zaman anladım ki insanın sesini duymak için var Tanrı.
“Gerçeği ararken, gerçeği keşfedeceğime, onun değiştiğini görüyorum.”
Orhan Veli Kanık - Baharın İlk Sabahları
Tüyden hafif olurum böyle sabahlar
Karşı damda bir güneş parçası,
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara;
Döner döner durur başım havalarda.
Sanırım ki günler hep güzel gidecek;
Her sabah böyle bahar;
Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum.
Derim ki: "Sıkıntılar duradursun!"
Şairliğimle yetinir,
Avunurum.
Konstantinos Kavafis - Duvarlar
Düşünmeden, acımadan, utanmadan
kocaman yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.
Ve şimdi oturuyorum böyle yoksun her umuttan.
Beynimi kemiriyor bu yazgı, hep bu var aklımda;
oysa yapacak bunca şey vardı dışarda.
Ah, önceden farketmedim örülürken duvarlar.
Ama ne duvarcının gürültüsü, ne başka ses.
Sezdirmeden, beni dünyanın dışında bıraktılar.
(1896)
kirsiz passız arı duru özümüz
namussuza kanlı hançer sözümüz
çok uzaktır dostlar bizim yolumuz
bulana yürüyene bin selam olsun
şahsiyet
şimdi nevra, bunların hiç birinin çalışmadığını düşünsene. birşey geliyor başına 155'i arıyorsun bakan yok. yangın çıkmış itfaiyeyi arıyorsun gelen yok. asansörde diyafona bakıyorsun birisi seni duysun diye. panik butonu mesela orada duruyor öyle. basıyorsun. "kimse yok mu kimse yok mu? duyuyormusunuz beni?" diye bağırıyorsun ama hiç çıt yok.
ya diyorsun ki arkadaş buna bir şey mi oldu ya. böyle bakıyosun. açıyosun duvardan bir ayırıyorsun onu. aa, ananı avradını! bağlantısı yok nevra. kablo yok. o duvarda öyle duran bir şeymiş. senin hayatın ona güvenmekle, inanmakla geçmiş. halbuki seni kazıklamak için koymuşlar onu oraya. sen ona güven diye. sen ona güven. başını kaldırmadan, soru sormadan, işine gücüne bak diye koymuşlar. sen de ona öyle salak gibi güvenmişsin. aslında güveneceğin hiç bir şey yokmuş. işte kendimi şimdi öyle hissediyorum. bir şeylere öyle haybeye inanmışım. o da çok boktan bir durum. o yüzden şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum.