Bazen sessizlik ve yalnızlık çeker canın.
Neler olup bittiğini düşünmek için.
Düşündükçe içine çeker seni
Yalnızlığın ve sessizliğin o güzel derinliğinde kaybolup gitmek bilmediğin hiç görmediğin ve seni hiç kimsenin tanımadığı yerlere…
Özgür hissetmek istersin ve bunu yapamayacağını anladığın anda yerinde asla duramazsın.
Hep bişeyler yapmak bişeylerle meşgul olmak istersin.
Çünkü bilirsin ki uçup gidemediğin yerde oturup bekleyemezsin de…
Yüzünü görebiliyorum şuan.
nasıl bişey olduğunu . Kelimeler cümle olmayacak bende hep virgüllü kalacak ancak ben şükür ettim seni tanıdığma hep…yine şükürler olsun..
🍂