Çocuktum ben, henüz yolların yüzümde bırakacağı izler şimdiki gibi okşayarak anlayacağım kadar kalın ve derin değildi. Yaşlandıkça anlıyorum ki o çizgiler içimin hiç gitmeyen misafirleriydi.
Bu saatte burada hangi yanıyla yüklüyüm anlamların
daha önce hangi takvimde unutulmuştum
bilmek istemiyorum, sebebi yok, öylesine, neden olmasın, nasıl olsa şimdi bütün saatler; başlangıcındadır arayışlarımın.
Hiçbir şeyi saklayamadım şu yüreğimde. Bütün aşklarım, rüzgarda sallanan bir yelkenli gibi hemen gösterirdi kendini kıyıya.
Ben ancak bir başka öykünün sonu olabilirdim.
Bazı kitapların zamanı vardır ve o vakit geldiğinde ona eşlik edecek sakin, boş bir kafaya ihtiyaç duyarlar. İşte Gülziya'da bunu hakediyor... Anlaşılması zor bi kitap hele ona şans vermezseniz kesinlikle devamını getirmek istemezsiniz. Altı çizilesi cümleler oldukça fazlaydı, şiirler güzeldi. iyi okumalar...