Sıkıntılı zamanlarımda beni unutanları düzlüğe çıktıktan sonra da ben unutmak istiyorum ama muro gibiyim; içimdeki insan sevgisi.. Kesin gidip insanlara yardımcı olmaya, sorunlarını çözmeye çalışırım.. Bu fıtrat mı bilmiyorum.. Beni yoruyor.. İşler yoluna girince telefon değiştirmek ya da aile ve iş harici herkesi engellemek yardımcı olur belki bana..
Biliyor musun Muro?" dedi. "Beni hayatta üç şey mahvetti: Fazla cesaret, fazla merhamet, fazla sevgi.
Murathan Mungan
Film Şeritleri..
Ey kerpiç damında yürek unuttuğum mahalle,
Unutup, sonra umutlara gömdüğüm..
Cevize aşık sallayıp, miskete çukur açtığım sokak,
Sokağım tozuna dört yaman ortak..
Yaşar, Lemo, oyunbozan Muro,
Bibimin tandırından patile çalan Bozo..
Ey yolunda diz kanattığım, kanatıp sonra kaçtığım,
Sokağımın beyaz gülü, saçı örgülüm,
Uğruna kavga edilesi, güzel kız, ay kız..
Hele bir gelem, görem sizi desem,
Hala oralarda mısınız?
mh
nedir bu iğrençlik
etrafıma bakakaldım
çivileri ucu ucuna tutuyor
değerler arkasına bakmadan kaçıyor
utanıyorum insanlardan
midem bulanıyor yapılanlardan
üzerine basıp çıkanlar
birgün tepe taklak olacaklar önünde
saygı duymuyorum artık namusa
alın terine acımıyorum artık
bunlar anlamını yitirmiş
gelecek nesiller umutsuzluk tohumu
yazıklar olsun nefes alışıma
insan denen ruhuna fatiha
sebepleri çok,soranları yok
işkence oldu artık sebeb-i aşk
sevende,sevmeyende bin pişman bu sahnede
ama günümüz sinemaları işte
Muro'nun dediği gibi
''lanet olsun içimdeki insan sevgisine''
Asya Bozdağ
Muro
"Algının toplumsal dolaşımında yazı dikey derinleşme, görüntü ise yatay yaygınlaşma olarak ifadesini bulur. Günümüz dünyasında "yazı" ile "hız" arasındaki ilişki, büyük ölçüde yazı aleyhine işliyor. Yazı sizden durup dinlemenizi, derinleşmenizi, bakışlarınızı bilemenizi, aklınızı ve ruhunuzu açmanızı istiyor. Oysa biz görüntüden görüntüye koşmanın hipnozunda içimize bakmaktan kaçıyoruz. Yazının "derinleşmesi" ile "yaygınlaşması" arasındaki ilişkideki denge bizim gibi toplumlarda bir türlü sağlanamıyor. Yazının hem derinleşmesine hem yaygınlaşmasına zaman kalmadan, görüntünün yayılma hızı, yazıyı ihtiyaç dışı bırakıyor. Akıp giden görüntülerin sersemleticiliğinde günlerin akışına, zamanın geçip gidişine bırakıyoruz kendimizi."