- "... İnsan bir şeyleri tanrılayarak Allah’a doğru gider. Benim bir büyüğümün tanımı bu tanrılayarak.
Efendim, insan bir şeyleri tanrılar. Çünkü insanda kutsama yeteneği var, istidatı var. Mutlak olan Hak insanda kendisini arama istidatı, kendisi bir çekim merkezi olması hasebiyle kendisine doğru çeker. Allah insanla körebe oynar. Siz bir kadını tanrılarsınız, bir parayı, bir makamı, bir mevkii tanrılarsınız. Ondan sonra yorgun argın İbrahim gibi “la uhubbil afilin” deyip böyle kalırsınız. Ve Allah eğer sizin için hayır murad etmişse başınıza getirdikleriyle sizin façanızı bozar, kibrinizi kırar, aklınızın tedbirini dağıtır. Saçmalamaya başlarsınız ve kendi kendinize konuşmaya başlarsınız, kendi kendinize ağlamaya başlarsınız. İşte burda yol açılmış demektir..."
(Mürsel Sönmez ile Mülakat, Birdenbire Dergisi)