...sorumsuz bir baba değildi sadece!!
Dokuz on yaşlarında bir kızken, birtakım seslerle uyandığında, pijamasının altını çekerek nefes nefese kardeşinin yatağından süzülen o karaltı... dudaklarının arasındaki sigarayı yakmak için peş peşe çaktığı kibritlerin aydınlattığı o yüz... buydu işte! Söylediğinde annesinin "sus bakayım, uydurkçu seni! Ağzına biber sürerim!" diye geçiştirdiği için defalarca tanığı olduğu bir olayın kahramanının uğursuz yüzü...
Türk öykücülüğünde, 70'den 80'e uzanan, yenileşme dönemi eserleri:
Şükran Kurdakul (Tanığın Biri, 1970);
Kemal Bekir (Fatma Hanım'ın Erik Ağacı, 1970);
Mustafa Kutlu (Ortadaki Adam, 1970); Şevket Bulut (Alkarısı, 1971);
Fethi Savaşçı (İş Dönüşü, 1972);
Sevinç Çokum (Eğik Ağaçlar, 1972):
Lütfi Kalell (Dişliler Arasında, 1973);
Şükrü Bilgiç (Yaşamaya Sevdalı, 1974); Mustafa Balel (Kurtboğan, 1974);
Burhan Günel (Sevgi Bağı, 1974);
Durali Yılmaz (Söylenmeyen, 1975);
Oğuz Atay (Korkuyu Beklerken, 1975); Muzaffer İzgü (Bando Takımı, 1975);
Ömer Faruk Toprak (Karşı Pencere, 1975);
Hakkı Gümüştaş (Suları Salıvermek, 1975);
Haydar Koyunoğlu (Dilşo ile Dilse, 1976);
Yüksel Pazarkaya (Oturma İzni, 1977);
Celal Özcan (Gökova'nın Yalazları, 1977);
Abbas Sayar (Yorganımı Sıkı Sar, 1977):
Ruşen Hakkı (Sokağın Ucu Deniz, 1977);
Tahir Abacı (Gelin Ömrümüz, 1977);
Mehmet Semih (Dünyanın En Haksız Yere Dayak Yiyen Adamı, 1977);
Mehmet Güler (Ak Badanalı Ev, 1977);
Kemal Ateş (Çürük Kapı, 1978);
Abdullah Nefes (Sürgün, 1979).
Sayfa 35 - CEM YAYINEVİ
Zerre kadar yalanım varsa Allah çarpsın, bir ayağını kaldırmayı da ihmal etmiyor.
Sayfa 85
...kavgaların da bir tür iletişim olduğunu görüyordum. Sonu barışmalarla bitiyor ve şakalı şamatalı günler belli bir süreliğine de olsa yeniden yaşanıyordu. Dolayısıyla bir bakıma aile ilişkisinin sürekliliğini sağlayan bir öğe oluyordu bunlar.
İnsanın bir bakışta yüzünün süzüldüğünü, bir şeye canının sıkıldığını anlayan bir yakınının olması fena mı?
Sayfa 33