papatya
Papatya deyince aklıma saka cıvıltısı, dere şırıltısı, yedi yaşından küçük çocuk sesleri, sevinç ve mutluluk geliyor. Papatya mutluluğun patlamış hâli sanki.
O kadar masum, o kadar cömert, o kadar fedakâr ve dayanıklı. Kır çiçeklerinin temsilcisi gibidir.
Gelincikle beraber öteki kardeşlerini de yanına alır, çayır-çimen arasında dağı-bayırı süsler. Öyle bir süsler ki az sonra burada bir düğün olacak sanırsınız.
Beyaz yapracıkları, sarı göbeği ile bir japon estampi kadar sevimli, iç açıcı, neşe vericidir. Papatyanın temiz yüreği, yüzünüze gülen, sizi sevince boğan, karşılığında bir şey istemeyen yapısı bir Çocuğun elindeki yarısı yenmiş elmayı size uzatması gibidir. Onu kucaklayıp bağrınıza basmak istersiniz. Belki bu sebeple kıra çıkanlar, kucak dolusu papatya ile döner evlerine. Sanki onunla beraber bütün kırı; dağı, bayırı eve taşımış gibi olurlar. Papatya ucuzdur. Ama su gibi, hava gibi azizdir. Kıymetini bilin.
Sayfa 217Kitabı okudu
Denizi deniz olmaktan çıkardık. Ağaçları tıraş ettik balıkların kökünü kuruttuk. Havayı mazotla doldurduk. Toprağı dejenere ettik. Bir yerden şöyle kazara çıkmış bir yeşil çimen ucu görsek, hep birlikte oraya hücum ederek ezdik onu, mahvettik.
Sayfa 13Kitabı okudu
Eski dünya dediğimiz şey bir çam kozalağıdır, yeni sağılmış süt kokusudur, çimen yeşili ve yün kuşaktır. Bu nedir? Bu hayattır. Masal ile rüya ile dua ile irtibatı olan şeydir.
"Denizi deniz olmaktan çıkardık. Ağaçları tıraş ettik, balıkların kökünü kuruttuk. Havayı mazotla doldurduk. Toprağı dejenere ettik. Bir yerden şöyle kazara çıkmış bir yeşil çimen ucu görsek, hep birlikte oraya hücum ederek ezdik onu, mahvettik."
Sayfa 13Kitabı okudu
"Denizi deniz olmaktan çıkardık. Ağaçları tıraş ettik, balıkların kökünü kuruttuk. Havayı mazotla doldurduk. Toprağı dejenere ettik. Bir yerden şöyle kazara çıkmış bir yeşil çimen ucu görsek, hep birlikte oraya hücum ederek ezdik onu mahvettik."