Mustafa Kemal Paşa iki adım öne çıktı:
"Çocuklarım, bu talimgaha henüz Harbiye diyemiyoruz. Çün-
kü çok eksiğimiz var. Ama ben sizlere, hakkınız olan adınızla hitap
edeceğim.
Harbiyeliler!
Savaş ve yenilgi acıları içinde büyüdünüz. İşgal altındaki okul-
larınızdan, evlerinizden kaçtınız, milletinizin kurtuluş mücadelesine
katılmak için binbir zorluk içinde Ankara'ya geldiniz. Burada yorucu
bir eğitimden geçtiniz. Ne çocukluğunuzu bildiniz, ne gençliğinizi
yaşadınız. Birkaç gün sonra da çok sert bir savaşa katılacak, gerekirse
canınızı feda edeceksiniz.
Biliniz ki gelecek nesiller bu fedakarlıklar sayesinde, medeni
alemde, eşit haklara sahip, bağımsız bir milletin, fikri hür, irfanı hür,
vicdanı hür çocukları olarak yaşayacaklar. Size söz veriyorum!"
Yeni teğmenlerin inanan sesi top gibi patladı:
"Sağ oool!