Bir şiirin ilk mısrası ve az önce kaybolan keman sesi. Hepsi boşlukta çırpınıyor, tutunacak bir dal arıyor, ve sonra sükutun cenderesi. Birlikte çıkıp soluyan eksprese doğru gidiyorlar. Leylaklar, kasımpatıları, fıskiyeli havuz, beyaz masa örtüleri, kuşlu fincanlar, yeminler, mektuplar, uykusuz geceler, ipek mendil de arkalarından gidiyor.
Sayfa 58