Sevdiğim adama yazdıklarımdan minicik bir kesit
"İki yabancı bile daha yakın birbirine çünkü tanışabilirler ama çoktan tanışıp birbirini yitirenlerin mesafeleri neyle aşılabilir?"
Bugün onun doğum günü ve biz ayrılalı on ay geçti. Onu rahatsız etmekten korktuğum için sessiz sedasız onu anıyorum. Bu yüzden buraya da ondan bir şey eklemek istedim.
Güncelleme: Bir kitapta bir söz okudum ve bu gerçekten görmezden gelinemez bir işaret gibiydi. Bir şeye niyet ettim olursa yazacak olmazsa yazmayacaktım ve niyet ettiğim şey oldu. Birkaç dostuma da danışıp yazdım ona ve bir buçuk yıldır sevdiğim adamı o gün yeni tanıdım. Toz konduramadığım insana gelen tozlar gözlerime kaçmış olmalıydı. Bu nasıl bir körlüktü. Yine de ne benim ne onun suçu vardı. Ben onu kendim gibi sanmış, farklı görmüştüm. O bana farklı olmadığını söylemiş, ben bunu mütavazılık sanmıştım. Ben onun yolunun üstünden geçen diğer yolculardan farksızdım ama yine de bir fark vardı ki ben onu gönülden sevmiştim. Şimdi de seviyorum ama sevgim şekil değiştirdi. Artık onu tanımadığım bir insanı sever gibi seviyorum, sadece bir can olduğu, bir insan olduğu için seviyorum. Diğerlerinden bir farkı yok artık. Yüreğimde farklı bir yeri yok. Ne garip, daha dün kalbinde bambaşka bir yere sahip olan bir insanın bugün diğerlerinden hiçbir farkı olmaması. Daha net anladım ki birini seviyorsam onu gözümde farklı kılan benim ona verdiğim değer, onu görme şeklimdir. Yoksa hepimiz etten kemikteniz.
Yaptığı hiçbir işin hakkını vermeyen, adamlıktan nasipsiz sallabaşların adamdan sayılmasına imkân tanıdığı için Atatürk ölmedi, ölemedi. Atatürk’e can pompalayabilme gayesiyle “Atatürk yaşasaydı Refah Partili olurdu” diyenler de ülkemiz ahalisi içinden çıktı. Simasına resmiyetin ve kanunların mutlak desteği sebebiyle rozetlerden, pullardan, paralardan aşina olduğumuz Atatürk 1938’den bu güne neden ölmedi? Çünkü Atatürk’ün canlı kalıp bir sandık veya kutunun kapağında oturması gerekiyor. Atatürk ölürse sandığa tıkılmış ne varsa taşar tehlikesini hissedenler var. Atatürk canlı kaldığı sürece kimsenin gücü bazı gizli kapakları kaldırıp millete ayna dağıtmağa yetmez. O mahut kapaklar Türkiye içinde ve dışında sayısı belki milyonlara varan insanın servetine, itibarına, iktidarına muhafızlık ediyor. Onlar servetlerine, itibarlarına, iktidarlarına sahip çıktığı müddetçe Atatürk ölemez.
İsmet Özel
Sen benim onyedi yaşımsın,
Deli çağımsın...
Aynaya ilk bakışım ,
Babamla ilk kavgam,
Evden ilk kaçışımsın.
Serçeleri sevdimse senden,
Minibüslerde muavinlik ettiysem.
'Bir Teselli Ver'i dinlediysem Orhan Gencebay'dan,
Emirgan'da çay içtiysem,
Tophane'de sabahçı kahvelerini öğrendiysem ,
Nerden bildiysem şiirlerini Ümit Yaşar'ın,
Pazar sabahları kapının önünden geçtiysem,
İçimdeki kıpır kıpır bu soluk nereden ...
İbrahim Sadri
Sen benim on yedi yaşımsın,
Deli çağımsın...
Sen benim ayakkabılarımın arkasına ilk basışımsın.
İlk cigaram, ilk ıslığım, ilk kızgınlığım, ilk aldanışımsın.
Sen benim ilk ütülü beyaz gömleğim,
İlk şiirim, ilk kavgam,
Yaşamı ilk farkedişimsin.
Sen benim on yedi yaşımsın...
Yazlık sinemanın kapısında saçları taralı bir oğlan.
Cebinde iki gazoz
Sen benim on yedi yaşımsın,
Deli çağımsın...
Sen benim ayakkabılarımın arkasına ilk basışımsın.
İlk cigaram, ilk ıslığım, ilk kızgınlığım, ilk aldanışımsın.
Sen benim ilk ütülü beyaz gömleğim,
İlk şiirim, ilk kavgam,
Yaşamı ilk farkedişimsin.
Sen benim on yedi yaşımsın...
Yazlık sinemanın kapısında saçları taralı bir oğlan.
Cebinde iki gazoz
Sen benim on yedi yaşımsın,
Deli çağımsın...
Sen benim ayakkabılarımın arkasına ilk basışımsın.
İlk cigaram, ilk ıslığım, ilk kızgınlığım, ilk aldanışımsın.
Sen benim ilk ütülü beyaz gömleğim,
İlk şiirim, ilk kavgam,
Yaşamı ilk farkedişimsin.
Sen benim on yedi yaşımsın...
Yazlık sinemanın kapısında saçları taralı bir oğlan.
Cebinde iki gazoz
🔖 Taş
Dile sığmıyor sözler
Aynı kumaştan dokunmuş
Atacağım taşlar
Kusursuzdu fırıldaklar
Şeytanı kötülüklerle aklıyor
Təhlükənin də öz gözəlliyi var, o, insanda mübarizlik ruhunu, ona qarşı getmək istəyini oyadır.