Bu kitap, distopya dünyasının ilklerinden olabilir ve hatta 1984 gibi eserler için rehber niteliği taşıyabilir fakat 1984'ü okurken hissettiğim o muhteşem duyguyu bana hiç hissettiremedi. Ama asıl problem, kitabın hiç akıcı bir dille yazılmamış olması. Kitabı okurken hikayeden bir kopuyor, bir dalıyorsunuz. Tabi bu kopukluk, yazarın baş karakter olan D-503'ü, psikolojik sorunları olan biri olarak resmetmeye çalışmasından kaynaklanıyor da olabilir. Yine de distopya sever biri olarak, bu kitabı okumaktan son derece memnunum. Nolursa olsun 1921 yılında yazılmış bir kitap için, çok müthiş bir kurguya sahip.
Alıntılarım:
"Bir kare hayal edin; Harikulade, capcanlı bir kare. Bir kare kendinden bahsetmeye kalksa, aklına son gelecek şey, dört eşit açısının bulunduğunu söylemek olur. Görmez çünkü. Dört açısı kare için gündeliktir, doğaldır."s.21
"Dünyayı açlık ve sevgi yönetir. Dünyayı yönetmek için dünyayı yönetenleri yönetmek gerekir"s.22
"Cennetteki o iki kişi..Onlara seçenek sunulmuştu: özgürlükten yoksun mutluluk, mutluluktan yoksun özgürlük. O kadar...özgürlüğü seçtiler. Ya sonra? Sonra çağlar boyunca zincirlerini özlediler"s.52
