Evim şehrin en tenha köşesindedir. Hem yürüyor, hem şarkı söylüyordum. Neşeli olduğum zamanlar, sevincini paylaşacak dostu, ahbabı olmayan kimsesiz her mutlu insan gibi ben de mutlaka bir şeyler mırıldanırdım. Tam o sırada başıma hiç ummadığım bir serüven geldi.
Kanalın parmaklığına dayanarak duran bir kadın gördüm. Parmaklığın demirine abanmış,
“Bir gün bu düş gerçek olacak..!”
Derin bir nefes aldı ve son harflerin oluşturduğu sözcükleri izledi ardından. "Tanıdığım ruhu en soylu kadınsın sen Düşler Kraliçem. Sevgim sonsuz bir şarkıdır adına yazılan... Sonsuz bir şarkıdır adına yazılan... Bir şarkıdır adına yazılan... Şarkıdır adına yazılan... Adına yazılan... Yazılan..." Kaldırdı gözlerindeki siyah düş perdesini ve kulaklarında yankılanan sesini duyuyordu şimdi karşılık veren mitolojik âşığın... Hatırladı ve kalbinin pembe dudaklarında bir gülümseme hissetti. "Masallar aşkım. Bugün gözyaşlarım hiç kurumayacak sanırım. Çok zor kokular dünyasında sensiz olmak ve onu sensiz solumak. Bunu anlatamam ne bir ölüye ne de bir canlıya. Tann'nın birazcıkta olsa sevgili kullarıysak, bir gün bizi de görür ve mutlu olmamiz için bir şeyler yapar kutsal ışıklar adına. Seni çok seviyorum mavi düşüm ve mavilikler prensim. Bir gün bu düş gerçek olacak. Biliyorum alıp götürecek bizi mavi sevişmelere. En büyük umudum budur artık bundan böyle...
Sayfa 306Kitabı okudu
