" Mutluluğun formülü nedir?" , " Mutlu olmak için yapılması gerekenler" gibi şeyleri zaman zaman duyarız. Bu tarz konular bana çok saçma gelir. Çünkü her insan farklı şekilde mutlu olur; kimisi uyuyarak, kimisi çocuğuna çikolata alarak, kimisi ise sınavı kazanarak... Ama her zaman mutlu olmamız mı gerekir? Neden sürekli mutlu olmak için çabalarız? Mutsuz olmak çok mu kötü? Her zaman mutlu olursak mutluluğun kıymetini anlar mıyız? Hayat zıtlıklarla anlamlı ve renkliyken bu mutlu olma çabası niye? Neden her fotoğraf çekiminde güleriz? Hem de bazen sahte gülüşler ardına saklandığımızı bile bile. Böyle yaparak mutlu olduğumuzu kanıtlamak mı isteriz veya mutluymuş gibi görünmek mi isteriz?
Sosyal medya, sahte mutluluklar mekanıdır. Herkes mutludur, güler, eğlenir, herkesin ailesi, yakınları, okulu vs. çok iyidir (!). Herkes dünyanın en mükemmel insanıdır (!). Kimsenin derdi yoktur, kimse ağlamaz, sıkılmaz, bunalmaz (!).
Reklamlar da bile bu mutlu olma çabasını görürüz; "haz peşindeysen", "mutlu et kendini", "bir avuç mutluluk" , " mutluluk iki parmağının arasında" gibi sloganlara her gün maruz kalırız. "Kardeşim, ben belki mutlu olmak istemiyorum. Zorla mı mutlu edeceksin beni? İstemiyorum, o kadar." Bir çikolatayı ne kadar çok abartıyorsunuz. Altı üstü çikolata. Hem mutlu olmak için ona mı ihtiyacım var? Tabii ki yok.
Peki ya, eğer herkes halinden memnun olsaydı yeni icatlar, buluşlar, sistemler, kanunlar vs. olur muydu?
Not: Kitabın çevirisi çok iyiydi, dili çok akıcı ve anlaşılırdı.
