Keyifli pazarlar
Elimden bırakmakta zorlandığım bir kitap daha kazandığım için çok mutlu vedalaşıyorum Bir Ada İcat Etmek ile.
En yakınlarımı kaybetmiş olsam bile artık anne olduğum için evlat acısı konusu beni çok zorladı. Empati kurmaya yeltendiğimde bile gözlerim doldu. Çocuk emanet etmenin ne büyük sorumluluk olduğunu bir kez daha düşündüm. Çocuğunu kendin büyütememenin de ne büyük eksiklik...
Bazen Nora oldum bazen Dani. Nora'nın "Onlardan nefret ediyordum... Hepsinden... Benim oğlum ölmüşken, büyümeye devam eden bu çocuklardan." satırlarında 17 yaşıma döndüm. Tüm yaşlılardan nefret ediyordum, benim babam ölmüşken hala nefes alan tüm canlılardan nefret ediyordum. Dani'nin "Yas, yaşayan, içindeki en güçlü tarafa seslenen bir şey ve herkesin yası kendine özgü." satırlarında kendi yas sürecime döndüm. Hala yasın bir başı veya sonu olduğuna inanmıyorum. Dani için de sonu gelmeyecek gibi görünüyor. Allah kimseyi sevdikleriyle sınamasın, kimseyi yaşanmamışlıklarla bir başına bırakmasın.
Çok güzeldi Bir Ada İcat Etmek. Gönülden tavsiye ediyorum.
Kitapla kalın.
