Mutlu ve mutsuz anlarda ortak bir sabırsızlık vardır, bilirsiniz. Beklemeye tahammülümüz yoktur, ne olacaksa olsundur iyi veya kötü. Hâlbuki belki yıllarca bir dert çekmişizdir ya da bu mutlu son için ne mutlu günleri geride bırakmışızdır. Belki de ertelemişizdir hep; dur bakalım demişizdir, yarın olsun, bayram olsun, bir uyuyalım, uyanalım...
Kaybolduğumuzu hissettiğimiz zamanlar olur. Herkes de anlayamaz bunu, bu çağda insanlar kaybolduğunun farkında bile değil. Duino Ağıtları'nı hatırlayın: "Hiçbir yerde, sevgili, dünya hiçbir yerde, sadece içimizde." Kaybolduğumuzu hissettiğimizde döneceğimiz tek yer kendimiziz sevgili okur. Bu zamanda insanı ancak kendi kurtarır. Var
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Sayfa 49
"Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?"
"Raskolnikov konuşmadan ona bakmaya devam ediyordu.
-Yani benim suçum, kendi evimde korunmasız bir kızı sıkıştırmam ve onu 'tiksinç önerilerimle aşağılamam'dır, öyle değil mi? (Herkesten önce kendim itiraf ediyorum bunu!) Yalnız, kabul ediniz ki, ben de bir insanım... et nihil humanum...* Kısacası, ben de âşık olur, sevebilirim (ne yaparsınız, böylesi şeyler bizim irademizle olmuyor). Bu durumda da her şeyin açıklanması son derece doğallık kazanıyor. Burada bütün sorun şu: Ben bir canavar mıyım, yoksa bir kurban mı? Kurbansam, nasıl bir kurban? Düşünün, ben sevdiğim kıza benimle birlikte Amerika'ya ya da İsviçre'ye kaçmasını önerirken, belki de ona karşı sonsuz bir saygı besliyorum içimde. Yalnızca bu da değil. Her ikimiz için mutlu bir gelecek kurmayı düşünüyorum. İnsan aklı, algılaması, tutkuların tutsağı oluyor çoğu kez. Ben belki de ondan çok kendime kıydım..."
* (Aslında da Latince) - İnsana aykırı değil!
Sen polisiye kitabısın kendine gel:))
Dertlerimle sizi üzdüysem bağışlayınız. Sizlerin sağlık haberlerini bize bildirmeyi ihmal etmeyiniz. Sizlerden gelecek haberler, bizleri burada mutlu ediyor.
Sonsuz selamlar ederim.
Seveniniz..
Sayfa 50 - TimaşKitabı okudu
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derece mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Sayfa 49Kitabı okudu
Sonsuz dönüş teorisine göre, acılar karşısında devrilmeyen insan, bir yaşam ustasına dönüşebilir.
Sayfa 47 - Arthur SchopenhauerKitabı okudu
Rüzgârın hırıltıları, pencereden içeri dolan çocuk cıvıltıları, saatin tiktakları, musluktan damlayan su tıpırtıları, parkede sürüyen terlik tıkırtıları...
Geri gelmeyecek zamanın uzak hatıraları.
Hem bir kerelik hem sonsuzluğa açılan...
Hem biricik hem mühürlü bir sır gibi dünya döndükçe tekrarlanan...
Eski fotoğraflarda kendini kopyalayıp duran o sonsuz yok oluşa gizlenirler çoğu zaman.
Hepsi en mutlu anlarda bile kederli,en kederli anlarda bile umutlu, her daim bir şeylere gecikmiş, her zaman biraz pişman.
Sayfa 21 - Nermin YıldırımKitabı okuyor
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?