Her öykü Yekta Kopan’a ait bir söz ile başlar ve farklı bir yazara ait söze yer verilir. Toplamda 163 sayfadır ve 6 hikayeden oluşur.
Hikayelerin tümünde bir baba-oğul var. Kaybedilmiş, özlem duyulan bir baba ve onu hüzünle anımsayan, anılarını zihninde yaşatan bir oğul.
Eserde bir çok kitaba ve yazara gönderme yapılmış, yeni okuduğum Saatleri
9/10 puan verdi
İmkansız aşkı ve uzak mesafe ilişkisini en güzel betimleyen mektupların yer aldığı kitaptır kanımca.
En sevdiğim ve keşke öyle bir şey mümkün olabilseydi dediğim yeridir şu cümleler:
"...Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyen ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken(iyi uykular diliyorum!) seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?"
Kaldığımız yerden bir önceki sayıyla devam ediyoruz. Temin konusunda sıkıntı yaşayınca böyle olduk ama nasılsa sayılar fark etmiyor. Bu sayı benim için zaten en anlamlı sayı oldu da diyebilirim. Dün gibi hatırımda, üzerinden nasıl olur da 4 ay geçmiş olabilir dediğim bir olayı yaşadık ülkece. Deprem felaketine yönelik bir yazıyla başlamak da epey
Hiç ertelemek istemedim. Kalbim henüz acıyla sızlarken birkaç cümle kaydedeyim:
Okuduğum Aslı Erdoğan Kitapları içinde, en can'dan vuranı diyebilirim. Bir yanım bu denli kuvvetli ve cesur kalemin, bir Kadın'a ait olmasıyla mutlu oldu; diğer yanım acılar içinde..
Satır arasında belki de çok inceden sezdirdiği bazı şeyler konusunda, oturup yeniden düşüneceğim; sevgilerimi, beğenilerimi çek edeceğim. Öncelikle onlarda ''hak teslim etmeyi'' öğreneceğim ki, bir adım daha yol alabileyim..
Acı, kendine dayanmadan, başkalarının acılarına kayıtsız kalmak, hattâ müstahak görmek.. ''Adalet'' kavramını kendi bakış açımıza göre şekillendirmek; ''ötekiler'' istediğinde, ''Ama..''lı cümlelerle söze başlamak.. Ve ''insan'' olmak..
Bu tarih, evvelinden beri süre gelen ve devam eden bir tarih..
''İyi Uykular Çocuklar'' modunda bir yazar olmadığı için Aslı Erdoğan'a minnetle..
*
Kitabın son cümleleri:
*
''Yaralar çoğu kez dilsizdir, ama bir konuştular mı, sesleri korkutucudur ve yalan söylemeyi beceremezler. Ellinci yazıyı da buruk bir gülümsemeyle bırakıyorum: Gitsin. Söz de uçar, yazı da.. Geriye kalan ne.? İnanın bilmiyorum.''
-Herkes kadar zekiydi. Cam gibi parlak ve temiz bir ruha sahipti, soylu ve sevecendi; ama hiçbir şey yapmadı.
-Neden? sebebi neydi?
-Sebebi..Sebep!
Oblomovluk!
Her ne kadar Ştols ve beni zaman zaman çileden çıkarsan da biz seni çok sevdik, sadece mutlu ol ve yaşa istedik belki de sen böyle mutluydun biz seni sıkıyorduk, bilemedik Seninle tanışmak güzeldi. İyi uykular düşünceli, yorgun ve naif beyimiz️
"Bu gecede sana mutlu uykular dilerken herşeyimi sana veriyorum bir solukta! Benim mutluluğum sende erimektedir..." Evet bunu okuduktan sonra 2 bira içmiştim ve içimde bir kafka canlanmıştı.