Seksenlerde sobalı evlerin orta direğin nasibine düşenlerinde pazar günleri kahvaltıları Nazım’ın Abidin Dino’dan istediği ‘mutluluğun resmi’ gibidir. Anlatmak ise Abidin’in Nazım’a verdiği cevap kadar ümitsiz bir uğraştır, zira buna ‘ne tuval yeterdi, ne boya…’ Yine de deneyeceğim hatırladığım kadarı ile gördüklerimi anlatmaya…