Teknik olarak, alt sınıfların iş gününü üç ya da dört saate indirmek çok basit bir şeydir. Amma bu onları mutlu eder miydi? Hayır etmezdi. Yüz elli yıldan daha uzun bir süre önce denenmişdi. Sonuç ne oldu? Kargaşa, hepsi bu. O üç buçuk saatlik boş zaman bir mutluluk kaynağı olmaktan o kadar uzaktı ki, insanlar o boş zamandan kurtulmaya çalışıyorlardı.
Mutluluk sonsuzdur ve onu arzulamak insanı mutsuz eder.
Hiçbir intihar bu kadar şuurlu, bu kadar iradeli, bu kadar sürekli ve çetin olmamıştır.
Daha otuz beşimize basmadan her şeyin bittiğini, işin tamam olduğunu; aşkın, arzunun, ümit ve ihtirasın artık bir daha uyanmamak üzere sürünüp gittiğini kendi kendimize itiraf etmek; kendi kendimize, bütün mutluluk ve başarı kapılarının kapandığını söylemek ve gelip, burada bir ağaç gibi yavaş yavaş kurumaya mahkum olmak. Böyle mi olacaktı? Böyle mi sanmıştım? Lakin, işte böyle oldu ve böyle olması lazımdı.
Sayfa 17Kitabı okudu
benim için hayatta bir tek mutluluk olabilir, şu sizin sevmediğiniz söz... evet, aşk...
Sayfa 187Kitabı okuyor
Insanin kendine saygisini yitirmeden boyun egmesini anlarim ama, mutluluk verir insana bu..
Sayfa 210 - IşKitabı okuyor
