Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Kötü kitaplar iyi ki var; çünkü bize iyi kitapların değerini bilmeyi öğretir.
Ve 12. Zweig kitabı ile buradayım. Kitap 7 öyküden oluşuyor. Aslında her öyküyü kendi içinde yoğuracaktım; ama hepsi birbirinin aynısı olunca(2-3 hariç) gerek duymadım. Söyleyebilirim ki Zweig' ın kötü öykülerinin birleştirildiği bir kitap olmuş ve ben yine kötü
Kitabı tavsiye üzerine okumaya karar verip, çok da heyecanla başlamıştım. Fakat şu an kitaba harcanan vakti çöpe gitmiş gibi görüyorum.
Yazarla tanıştığım ilk kitabıydı Ferrari'sini Satan Bilge. Julian adlı avukatın bilgelik arayışı...
İlk 40 sayfasını heyecanla çevirdiğim, sonrasında ise sürekli bilgelik ve mutluluk üzerine aynı cümlelerin yer aldığı,okuyucuya emir verir gibi bahsettiği sayfalarla karşılaştım. Açıkcası, merakla başladığım kitap sonlara doğru kabusa dönüştü :)
Kitap sadece 1 sayfa olsa ve içinde kötü her ne varsa uzak durun yazsa en azından sayfa israfı olmazdı. Biliyorum biraz ağır bir eleştiri ama kitabın herhangi bir insanın hayatına pozitif bir etki yapabileceğini sanmıyorum.
Kendini tekrarlayan cümlelerin olduğu,bir noktadan sonra akmayan,merak uyandırmayan neden bu kadar çok satıldığını anlayamadığım,şahsım adına okurken beni sıkan bir kitap.
Popüler kültür böyle bir şey ya da dezavantajı bu olsa gerek ; kitabın adı çıkınca hak ettiğinden fazla değer görmüş.
Bence kitapta, biz normal geçinen insanlar için hiçbir tavsiye yok Üst gelirli insanların yaşam tarzına daha çok hitap ediyor.
Herkes, her şey bir şeyler öğretir bize.
İnsanlar sürekli bir arayış içindedir. bu süreçte de birçok kişi kendine iyi gelen, iyi hissettiren şeylerin arayışına yönelir. (doğada yürümek, müzik dinlemek ve kendisini önemli hissettiren insanların yanında olmak gibi) mutluluk insanın kendini değil bir başkasını sevmesiyle başlar diyor yazar ve diyor ki; “sevilmek mutluluk değildir. her insan
456 syf.
10/10 puan verdi
Beş bin kelime için beş dolar, on kelime için bir sent...
~Dikkat Spoiler~
Martin Eden, Jack London'dan okuduğum ikinci kitabım oluyor. İlk önce Beyaz Diş'i okudum ve ardından hemen Martin Eden'ı okumaya geçtim. Beyaz Diş için de bir inceleme yapmak istedim ama nasip olmadı, belki ilerleyen zamanlarda yazarım.
İlk olarak benim en çok dikkatimi çeken ayrıntı, Jack London'ın sevgiyle olan problemiydi.
Emma Bovary'e farklı bir bakış.
Emma her kadın gibidir aslında. Kendine göre zevkleri olan, ilk gençliğinde ya maneviyata saran ya da idealleştirdiği pırıltılı bir aşkı hayal eden. O günün geleceğini: Ve mutluluğu!
Evlenir. Artık hayalini kurduğu adamı da hayatı da yakalamıştır. Çünkü aşkı bulmuştur sonunda.
Tabii uzun sürmez bu mutluluk.. Genç kadın, tutkularından besleniyordur. Orta sınıf bir taşra hayatında, onun kadar derin olmayan bir erkekle yaşamak, hep o aradığı aşkın zannettiği gibi olmaması ve günlük yaşamda kıstırılıp kalmasıyla, romantik kitaplarda boğulur, hüznüne hüzün katar. Öyle ki, sevgilileri bile olur, çünkü bunaldığı bir hayatta kendisini iyi hissettiren yeni kıyafetler ve takılar, bir de anlaşılmayan ruhunu yama ettirdiği sevgilisi vardır.
Ve hayal kırıklıklarıyla dolu yaşamında, Emma, güzelliği ve keyifsizliğiyle, kibri ve hırsıyla içinde yeşertebileceği tüm güzellikleri soldurur. Yaşamına son verir.
Charles Emma'yı asla anlamadı... Emma ise Charles'a çok haksızlık etti. İki taraf da ağır hasar aldı, ama bir kadını anlamak ki, onun derinliğine inebilmek, Charles'ın vasatlığından ileri gelmeydi.
Sadece realizm için değil, feminist felsefe için de önemli bir yapıttır Madam Bovary. Ve herkesin yazmış olduğu gibi, ortada sadece bir aldatma, tatminsizlik ve aptal yerine koyan bi kibir yoktur. Bunların oluşmasına sebebiyet veren nedenler analiz edilmelidir. Yine de her okuduğumda Charles'a üzülürüm. Ve bununla beraber bir kadına bir kadın perspektifinden baktığınızda siz de Emma'yı anlayabilirsiniz. Hak veremeseniz de...
Ben Emma'nın ruhunda arayış görüyorum.
Mutluluk bir arayış mıdır, insan nasıl mutlu olur? Her hayat başka başkayken ortak bir doğrudan söz edilebilir mi? Okuduğum çok anlamlı kitaplardan, bir düşünceye bağlı kalmak ne kadar doğru? Düşündüren felsefik yönü ağır basan bir kitaptı. Öğrenecek çok şeyimiz var bu kitaptan. Mutlu bir son aramayı bırakmalıyız.