Cep telefonum bir anlığına şebeke bulduğunda mutluluktan haykırmak istiyorum, mesajın geldiğini bildiren ekran bir süre yanıyor, sonra ışık kendiliğinden sönüyor. "Yakında," diye yazıyor Viyanalı bir arkadaşım, "kahramanı olmak için değil, anlatabilmek için maceraların peşine düşeceğin zaman gelecek." Mesajı dört kere okuyorum, öfkemi bastırmaya çalışıyorum, benimle dalga mı geçiyor, emin değilim. Telefonu kapatıp birkaç dakika ağlamak için herkesten uzak bir köşeye sığınıyorum.
Sevmelerim Ağırdır Benim Kaldıramazsın
Sevdalarımız ağır olur bizim
Belki çok istersin ama taşıyamazsın sevdiğim
Omuzların çöker
Göz torbaların şişer
Saçlarına düşen akların sayısı,