Birisine sürekli kendimi anlatmak istiyorum. Onunla güzel yanımı paylaşmak istiyorum, en güzel yanlarımı ona göstermek istiyorum. Sadece bu kötü yaşantımdan uzaklaşıp birisine odaklanmak istiyorum. Çünkü kimse üzemez beni. Çünkü bir şeyler geliyor aklıma. Tatlı mesajları, gülümsediğim zamanlar...
Mutluluktan uyuyamadığım geceler bile oluyor, çok
AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
110 syf.
·
Puan vermedi
18/10/2023'e not:
Bazen bir insan gözyaşlarını özler. Ağlamak ister ama başaramaz. Mutsuzluk artık fayda etmiyordur ona ve ağlayacağı hiçbir şey kalmamıştır. Her şeyini kaybeden insanlar artık mutlu olamayacağına inanır ve mutluluktan ağlamayı hiç düşünmezler bile. Onlar dünyadaki her şeyin kötülüğe çıktığını zanneder. Ama sen onlar gibi olma, gözyaşlarına
"TOZA SOR"
Öncelikle birlikte bitiremesek de bana eşliği için 
Samet Hızır'a sevgilerimle :))
Ahhh, Arturo Bandini'cim kitap boyunca kişiliğinin derin sularında yüzdüğümü hissettim biliyor musun? Yaşadığım bu duygunun asıl sebebi pdr okuduğum ve artık insanlara çok daha farklı bir gözle baktığım (derinlemesine görmek
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
Sabah saatleri sanırım dört civarı hava daha tam aydınlanmamış masam da ki kadehte bulunan içkiden bir yudum alıp müziğin sesini açıyorum ne kadar da güzelsin bebeğim diyor şarkıda duyduğum bu cümlenin sonunda ruhum bir süreliğine mutluluğun zirvesine çıkıyor elimden halının üstüne düşen sigarayı alıyor apar topar kendimi toplamak adına hava almak
Mutluluktan ağlamak gibi...
“Sevinçten titriyordum, çünkü hiçbir şey ruhumuzu, yakıcı bir isteğin birdenbire yerine gelmesi kadar altüst edemez.”
İnsan bazen ağlamaya öyle çok ihtiyaç duyuyor ki ağladı an dakikalarca nefessiz kalmış da bir anda nefesine kavuşmuş gibi hissediyor.
Gözyaşlarını tutmak ağlamanı bile durdurmaya çalışmak çok büyük çaresizlik.
Hayat yeri geldiğinde kocaman bir hapishaneye dönüşüyor ve hepimiz tutsak düşüyoruz hayatın kollarında .
Oysa özgürleşmek zorundayız. Yeri geldiğinde bağıra çağıra ağlamak ve yeri geldiğinde kahkahalarla gülmek, her duyguyu sonuna kadar yaşamak ve en sonunda acının üzerine mutluluktan bir merdiven inşa edip basamak basamak çıkıp yükselmek zorundayız. İnsan cehennemi gördükten sonra cennette mutlu olamıyor ama hikayelerimiz devam ediyor ve biz kendimizi hayatın tutsaklığından alıp götürmek zorundayız. Özgür olmadığımız tek konu bu belkide," Kendimizi özgürlüğümüze kavuşturmak zorundayız."
Beyza Alkoç
𝗞𝗮𝗹𝗽 𝗺𝘂ğ𝗮𝗳ı𝘇ı🤍✨
Kalp Muhafızı