Birisine sürekli kendimi anlatmak istiyorum. Onunla güzel yanımı paylaşmak istiyorum, en güzel yanlarımı ona göstermek istiyorum. Sadece bu kötü yaşantımdan uzaklaşıp birisine odaklanmak istiyorum. Çünkü kimse üzemez beni. Çünkü bir şeyler geliyor aklıma. Tatlı mesajları, gülümsediğim zamanlar...
Mutluluktan uyuyamadığım geceler bile oluyor, çok
18/10/2023'e not:
Bazen bir insan gözyaşlarını özler. Ağlamak ister ama başaramaz. Mutsuzluk artık fayda etmiyordur ona ve ağlayacağı hiçbir şey kalmamıştır. Her şeyini kaybeden insanlar artık mutlu olamayacağına inanır ve mutluluktan ağlamayı hiç düşünmezler bile. Onlar dünyadaki her şeyin kötülüğe çıktığını zanneder. Ama sen onlar gibi olma, gözyaşlarına
"TOZA SOR"
Öncelikle birlikte bitiremesek de bana eşliği için 
Samet Hızır'a sevgilerimle :))
Ahhh, Arturo Bandini'cim kitap boyunca kişiliğinin derin sularında yüzdüğümü hissettim biliyor musun? Yaşadığım bu duygunun asıl sebebi pdr okuduğum ve artık insanlara çok daha farklı bir gözle baktığım (derinlemesine görmek
110 syf.
·
Not rated
Sabah saatleri sanırım dört civarı hava daha tam aydınlanmamış masam da ki kadehte bulunan içkiden bir yudum alıp müziğin sesini açıyorum ne kadar da güzelsin bebeğim diyor şarkıda duyduğum bu cümlenin sonunda ruhum bir süreliğine mutluluğun zirvesine çıkıyor elimden halının üstüne düşen sigarayı alıyor apar topar kendimi toplamak adına hava almak
AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
İnsan bazen ağlamaya öyle çok ihtiyaç duyuyor ki ağladı an dakikalarca nefessiz kalmış da bir anda nefesine kavuşmuş gibi hissediyor.
Gözyaşlarını tutmak ağlamanı bile durdurmaya çalışmak çok büyük çaresizlik.
Hayat yeri geldiğinde kocaman bir hapishaneye dönüşüyor ve hepimiz tutsak düşüyoruz hayatın kollarında .
Oysa özgürleşmek zorundayız. Yeri geldiğinde bağıra çağıra ağlamak ve yeri geldiğinde kahkahalarla gülmek, her duyguyu sonuna kadar yaşamak ve en sonunda acının üzerine mutluluktan bir merdiven inşa edip basamak basamak çıkıp yükselmek zorundayız. İnsan cehennemi gördükten sonra cennette mutlu olamıyor ama hikayelerimiz devam ediyor ve biz kendimizi hayatın tutsaklığından alıp götürmek zorundayız. Özgür olmadığımız tek konu bu belkide," Kendimizi özgürlüğümüze kavuşturmak zorundayız."
Beyza Alkoç
𝗞𝗮𝗹𝗽 𝗺𝘂ğ𝗮𝗳ı𝘇ı🤍✨
Kalp Muhafızı
Bazen konuşmak istersin, içinden geleni söylemek istersin. Sadece istemekle kalırsın çünkü söylemek istediğin kelimeler bir bir dizilir iki dudağının arasına ama söyleyemezsin, tek bir kelime bile edemezsin. Bir yumru oturur boğazına, düğümlenir orda söylemek istediğin cümleler. Gözlerin parıldar ama mutluluktan değil, göz yaşlarından parıldar. Gözlerin dolar, ağlamak istersin ama onu da yapamazsın. Konuşsan ağlarsın, o yüzden konuşmamayı seçersin... Her zaman ki gibi içine atarsın her şeyi...🍂
10 yıl önce Bandırma'dan ayrılmadan önce denize uzun uzun bakıp acaba bir daha denizi görebilir miyim diye düşünmüştüm. Göremezdim... İnsanın ait olmadığı yerde yaşamak zorunda kalması kendini hiçbir şehre hiçkimseye ait hissetmemesi o kadar zor ki. Köyüme döndüm. Bizim köyde Ağ gedik diye bir tepe var. Güneşli yaz günleri oradan Kızılırmak
Yaşamak istiyorum;
Geçen gün çocukluğuma rastladım
Bir çocuk parkında gün ışığında
Çocukların arasından bana el sallıyordu,
Biraz gülümse diyordu,gülümse
Vallahi değmez bu dünyada üzülmeye
İfadesizliğe sebep olan en önemli şey hissettirilen ve içinde yaşadığın duyguların adını koyamayacak kadar karmaşık olmasıdır. Bir duygu da sabit kalamamak ve bunu çok kısa bir zaman diliminde yaşamak ifadesizliği getirmektedir. Mutluluktan ağlamak gibi içinde hüzün taşırken korkmak gibi... ve bu duyguları diğer insanlara belli etmemeye çalışmak ya da ifade edebilmene rağmen önemsenmemesi körelmiş bir bıçak gibi insanı duygusuzluğa karamsarlığa güvensizliğe suskunluğu yalnızlığa ifadesizliğe itiyor. Umarım anlaşıldığımız yerde çiçekler açana dek kendimizi koruyabiliriz.
bir kadının ayaklarını yerden kesen adamla, kesildiği yerden sürünmesine sebep olan aynı adam mıdır her zaman? hep böyle midir, başlangıç ve bitiş çizgisi. hep eğik. hep yanlış elle çizilmiş. gökyüzünün çekmecelerinde biriktirdim gelişlerini. ceplerimde dökülen dişlerim. mutluluktan ağlamak da sevdaya sahilmiş, ki kıyısından geçemez acıyla dökülenlerin. bel kemiğimden karıyor beni gelmeyeceğin gerçeği. tarih boyu tarif edilemeyen bir kırgınlık bu. tüm şairler bu yolda ecel teri. tüm yazarlar, aşıklar, bu yolda şehit. gazi. benim sana anlatacak masallarım ekşimiş, seni ağlatacak şiirlerim küflü. küfür gibi bir şarkıya değiyor ağzım. eşlik ederken tıkanıyorum. mamafih susuyorum. ahmet abi "işte bizim hikayemiz, burada biter" diye sonlandırıyor çocukluğumu. ilk gençliğimi. seni. beni. en çok bizi
Sayfa 10Kitabı okudu
O öyle bir şey ki, o öyle bir huzur ki yüreğime. Mutluluğun tanımı gibi. Tarif edilemeyen duygular gibi, bi şarkı sözü gibi. Bi yazıda ona rastlamak gibi. En küçük kelimesiyle mutlu olmak gibi. Birbirinden ayrılmayan etle tırnak gibi. Gökyüzü gibi, bulut gibi, güneş gibi. Bazen yakıp ısıtan bi ateş, bazen üzüp ağlatan bi şarkı gibi. Sesini duyunca dünyalara sahip olmuş gibi, tüm dünyayı avuç içlerime bırakmışlar gibi. Mutluluk gibi... Bildiğim bi mutluluk bu, fakat tarifi yok. Gülümsemek gibi, huzur gibi. Soğukta ellerini ısıtan, bi çift el gibi. Susadığında bi su gibi. Yalnızlığında bi dost, kötü gününde en güzel arkadaş gibi. Sevgili gibi. Varlığını hissettikçe mutlu olmak gibi, özleyince hüzünlenmek gibi. Ama bi kelimesiyle mutluluktan ağlamak gibi. O bence aşk gibi, huzur gibi, mutluluk gibi bütün kelimelerin tanımı. Ve o rastladığım en güzel sokak, en güzel şarkı, en güzel şiir, en güzel kitap gibi. En çok aşk gibi...