Anne, sen ne kutsal bir varlıksın.
Anne, beni ağlatma...
Annem ağlarken ben yeniden doğarım hep.
Anne :kimileri için yıldızlardan bakan, hiç bitmeyecek bir rüya. Bir menekşenin kokusunda aranan.
Anne ah anne!
Geç anladım anne...
Şimdi AVM'de tatlı elma, tatlı muz alıyorum, poşetle eve getirdikten, bir güzel yıkadıktan sonra yiyorum ama yine bir şeyler eksik, elmada tat var ama bende tat yok, ya diyorum bir köşede annemin gülücükleri eksik, ya da ben listesiz alışverişe çıktım.
Anne :seni var eden, sana hayat veren, huzurun, huzursuzluğun, neşen, öfken
Hayat bir "mışlar" silsilesiymiş mutsuz çocuklar ülkesinde.
Annem yağmurdan korumak için üstümüze açılan renkli bir şemsiyeymiş.
Anne :yavrusuna şefkat veren, kucağı sıcacık olan kimse...
Vicdanlı olmak çetindir kardeş.
"İnsan ne nankör bir varlıktır ya Rabbim! "dedim içimden ve yutkundum.
Ciğerlere sığmayan o nefes kalbe nasıl sığar.
Ey özgürlük, artık bize neden bu kadar uzaksın?
Nasıl değişti olaylar, insan nasıl bu kadar zalim ve bencil oldu diyesim var. Kalabalıkların ve resmiyetin tehlikeli günlerindeyiz.
Nesneler, meyveler, gülücükler kaçıp gidiyor.
Bir at arabasıyla dağın yamaçlarından yavaş yavaş, manzarayı izleye izleye giden insan, hızlı bir trenle her şeyi kaçırıyor artık...