Şimdiiii, bi kitabı elinize aldınız, herhangi bir yerinde, önsöz, arka söz, sağ-sol ve de yan sözlerde "bilinç akışı" diye bir şey yazıyorsa kaç, tüy, uza, sıvış ordan, gitmek fiilinin tüm çeşitleriyle git...öyle bir kitap işte...
.
Gelelim bu kitap özelinde nasıl bir okuma serüvenim olduğuna. Farzettim ki mini mini birlerin öğretmeniyim ve kırk kişiyiz sınıfta, dedim hepiniz birden bana bir şeyler anlatın bağıra çağıra, hepinizin ne dediğini aynı anda anlıyacam:) Mümkün mü? Değil tabi ki, ama sınıftaki kaotik ortamı hayal etmek mümkün. İşte böylesi bir kaosla başladı kitabın ilk bölümü. Her kafadan bir ses değil, bir kafadan her ses. 33 yaşında zihinsel engelli, sağır ve dilsiz Benjamin'in bilincinin akışı. Zaman kavramı zaten yok, dili ve dişi geçmiş zamanlar, mişli muşlu zamanlara karışmış. Mekan belli ama, dört çocuklu Campson ailesi, baba alkolik, anne sürekli hasta, mızmız ve yatağına bağımlı...
.
Neyse geldim 30. sayfaya kadar, ne okuduğum hakkında bir fikrim yok. Dedim bu böyle olmaz, ya yarım bırakcam, ya da beni azıcık tok tutacak kadar spoiler yemem lazım, bile isteye, seve seve:) Tekrar başa döndüm, cebimde spoilerlarımla, normalde 3× hızında okuyorsam 1x' e düşürdüm, bildiğin heceleyerek okudum nerdeyse. Ama taşlar yerine oturdu, büyük bir keyifle okudum bu zor eseri...
.
Okuyacak arkadaşlara nacizane tavsiyem olacak, ilk iki bölümde emniyet kemerlerini sıkıca taksınlar, en çok bu bölümlerde sırtından atıyor kitap okuyucusunu, en çok yarım bırakılan eserlerdenmiş Ses ve Öfke...Sesli ve Öfkeli...
