Şiir ve ümitlenme arasında tam bir bağdaşmazlık vardır; şair de yaman bir çürümenin kurbanıdır. Ölüm aracılığıyla canlı olan biri, kendine hayatı nasıl hissettiğini sormaya cesaret edebilir mi? Mutluluğun cazibesine boyun eğdiğinde ise komedinin alanına girer.
“Ve bazı ümitlerimi hala muhafaza etsem dahi, Ümit etme melekemi hepten kaybettim.”
Kendine tapmayan kişi daha doğmamıştır.
Reader Follow Recommendations
"Ve bu hiçlik, bu bütün, hayata bir anlam veremez, ama hiç değilse hayatı, olduğu hal içerisinde sürdürür: "Bir intihar etmeme hali."
Saatler boyunca başka saatleri bekleriz.
Dinden uzaklaştığında bile insan dine tâbi kalır; bütün çabasıyla tanrı benzerleri yaratır, sonra da benimser bunları ateşli içtenlikle...